Tweedejaarsstudenten Bestuurskunde hebben een vergadering van de Europese Unie gesimuleerd. Elke student vertegenwoordigde een lidstaat van de EU en verdedigde op strategische wijze de belangen van het hem of haar toebedeelde land. Dat de agenda na zes uur vergaderen geheel was afgehandeld, noemde begeleider Rob Boudewijn ‘het mirakel van Den Bosch’.
‘Chaos in de Kaukasus’ is de titel van de casus die ten grondslag lag aan de fictieve ministerraadvergadering. ‘Het gaat om een situatie uit 2008 toen er een korte oorlog plaatsvond tussen Rusland en Georgië’, aldus Boudewijn. ‘Interessant, want deze toestand vertoont veel parallellen met wat er nu gaande is tussen Rusland en Oekraïne.’
Dwarsverbanden
Als zogenaamde ministers van Buitenlandse Zaken discussieerden de studenten onder meer over mensenrechten, humanitaire hulp, corruptiebestrijding en een wapenembargo. Af en toe werd er geschorst om vervolgens tot een compromis te komen. Boudewijn legt uit: ‘Het is belangrijk voor de studenten om dwarsverbanden te leggen in de agenda. Soms moet je als minister toegeven op één onderwerp om vervolgens een ander, voor jou belangrijker, agendapunt binnen te halen.’
//
Marathonsessie
De vergadering is een zes uur durende marathonsessie en er wordt driftig paracetamol tussen de studenten uitgewisseld. Met het einde van de agenda in zicht steekt één student haar hand op als de voorzitter vraagt wie er vóór economische sancties voor Rusland is. ‘Hier staat dat ik voorstander ben. Maar laat maar, ik ga wel akkoord.’ Het tekent de vermoeidheid.
Boudewijn toont begrip maar benadrukt dat de vergaderingen van de echte Europese Unie vaak tot diep in de nacht duren. Want: ‘Er is altijd wel een malloot die ergens tegen is.’ Bovendien is het de studenten ‘makkelijk’ gemaakt. ‘Er zitten hier tien man minder dan in Brussel en we spreken allemaal dezelfde taal. Tijdens EU-vergaderingen worden er 24 verschillende talen gesproken en moet er telkens gewacht worden op de vertaling van een tolk.’
Ontsnappingsroute
Hij vervolgt: ‘Terugkijkend op de vergadering blijkt eigenlijk dat er nauwelijks akkoorden zijn gesloten. De halve agenda is vooruit geschoven. Een typisch voorbeeld van een Europese ontsnappingsroute. Ook de EU schuift veel door naar een volgende bijeenkomst en neemt vaak pas een besluit bij grote druk van buitenaf.’
Vage compromissen
Student Sara Vlemmings kijkt met een goed gevoel terug op de simulatie. ‘Ik vond het een interessante en leerzame dag. Soms was het wat chaotisch en kwamen we met elkaar tot nogal vage compromissen maar dat had ik wel verwacht.’ De simulatie heeft haar in ieder geval meer inzicht in het reilen en zeilen omtrent de besluitvorming van de Europese Unie opgeleverd. ‘Ik kijk vanaf nu anders aan tegen een krantenkop als: “Europa komt er niet uit”.’
Punt. Of had jij nog wat?