Sinds een aantal maanden hebben mijn ouders allebei een ‘hippe’ telefoon (lees: geen onverwoestbare Nokia meer, ja die knoeperds bestaan nog). Langzaam leren ze de wondere wereld van Whatsapp kennen, maar hoe wonderlijk is die wereld eigenlijk? Het is natuurlijk hartstikke handig dat je op elke plek, ieder uur van de dag, contact kan hebben met wie dan ook. Maar bij deze wereld komen ook een hoop ongeschreven regels kijken. Die mijn ouders, ik citeer, ‘nogal idioot’ vinden.
Een van de eerste discussies die wij over Whatsapp hadden ging over ‘OK’. Ik heb geprobeerd uit te leggen dat wanneer ik een lang verhaal stuur waarin ik mijn emoties uit, ‘OK’ niet het gewenste antwoord is. Dat ‘OK’ geïrriteerd of boos over kan komen en niet gelijkwaardig is aan mijn lange verhaal. Mijn vader vond dit onzin, want hij reageerde toch? Tegenwoordig stuurt hij achter elke ‘OK’ een leger aan emoties (kerstman, hondenpoot, zonnetje, oogjes, duimpje) die duidelijk maken dat hij het niet boos bedoelt.
‘Ik heb geprobeerd uit te leggen dat zomaar uit een groepsapp stappen, zonder enige uitleg, geïrriteerd of boos over kan komen’
Al vrij snel volgde de volgende discussie. ‘Ik hoef dat gezwets niet te horen, dus ik ben uit de groepsapp gestapt’, vertelde mam, waarna ik haar bezorgd aankeek. ‘Dus je bent zonder aankondiging uit de groepsapp van je werk gestapt?’ ‘Ja?’ Mam begreep mijn bezorgde blik niet. Ik heb geprobeerd uit te leggen dat zomaar uit een groepsapp stappen, zonder enige uitleg, geïrriteerd of boos over kan komen. Dat er mensen zijn die zich dat persoonlijk aantrekken. Dat er collega’s zijn die daar wat over gaan zeggen op het werk. Wat mam nogal idioot vond.
Ik heb echt geprobeerd uit te leggen hoe de ongeschreven regels van Whatsapp werken, totdat ik zelf opeens besefte hoe idioot ze eigenlijk zijn. Dit heldere moment had ik toen ik een berichtje van een projectgenoot kreeg: ‘Evi, wat is er? Je negeert ons nou al de hele dag. Ik heb liever dat je je frustraties uit, dan dat je ons negeert.’ Maar dat ‘negeren’ van mij bestond uit een dag hard werken, gevolgd door een gezellige avond met vrienden. Die ene dag dat mijn telefoon een keer niet aan mijn hand vastgeplakt zat, waarbij ik dus niet binnen een halfuur reageerde, werd dus als geïrriteerd en boos ervaren. Ik begreep opeens wat mijn ouders zo idioot aan Whatsapp vinden.
Dus lieve mensen, als ik in het vervolg zonder aankondiging uit een groepsapp stap of een dag later pas reageer, weet dan dat ik niet geïriteerd of boos ben. Ik leef dan gewoon even mijn eigen leven zonder aan alle ongeschreven regels van Whatsapp te denken. Het spijt me als ik daarbij de sociale regels overtreed of mensen aan zichzelf laat twijfelen. Ik wil graag even een break van deze nogal idiote regels. Dat ligt niet aan jou, maar aan mij. OK?
Evi Kuunders is tweedejaarsstudent Communicatie in Breda.
Anoniem
Zo heb ik een keer ruzie gekregen met een projectlid omdat ik de berichten wel las maar niet reageerde. Ik was op een verjaardag en wilde later reageren. Ik kreeg meteen de volle laag over me heen dat ik niet bereikbaar was etc. Echt belachelijk.