Vuvuzela
Rond half tien lijkt het alsof er iemand met een vuvuzela door het gebouw aan de Onderwijsboulevard loopt. Maar het doordringende geluid komt niet van de Zuid-Afrikaanse WK-hoorn; er schalt een ontruimingsignaal door de boxen. Het Bossche alarm wordt, in tegenstelling tot die uit Breda, niet vergezeld door een vrouwenstem die iedereen richting de nooduitgangen dirigeert.
Misschien dat één van de medewerkers daarom studenten richting de hoofdingang ziet schuifelen: ‘Volgens mij wisten sommige mensen niet hoe ze naar buiten moesten. Ik zag groepen studenten helemaal de verkeerde kant op lopen. In plaats van naar de dichtstbijzijnde nooduitgang liepen ze naar de hoofdingang.’
Van nature
'Zoiets zie je wel vaker’, zegt Peter de Groot, coördinator van de ontruimingsoefening. ‘Mensen vluchten van nature via de weg die ze gekomen zijn. Je kunt nog zoveel groene bordjes ophangen, maar er zijn maar weinig mensen die ze volgen als er echt iets aan de hand is. Daarom houden we ook zulke oefeningen, zodat mensen bekend raken met de vluchtwegen.’
Toch zit het wat betreft de vluchtwegen wel snor, getuige de grote groepen studenten en docenten die via de brandtrappen naar de tuin afdalen. Binnen een kwartier hebben ongeveer 2500 mensen zich op het grasveld achter Avans verzameld. ‘In Breda ging het iets soepeler’, blijft De Groot kritisch. ‘Maar dat heeft ook te maken met het gebouw. Hier in Den Bosch heb je bijvoorbeeld meer trappen. Maar we voldoen ruimschoots aan de richtlijnen.’
Paraplu’s
Wanneer iedereen het gebouw heeft verlaten, vallen de eerste druppels naar beneden. ‘Dat ze daar niet even rekening mee houden bij het plannen van een oefening’, merkt een student gekscherend op. Onmiddellijk klappen de paraplu’s open en proberen studenten onder een boom te schuilen. Gelukkig hoeft de regen niet bijzonder lang te worden getrotseerd. Vijf minuten later kan iedereen weer opgelucht terug naar binnen. [CT]
Zie ook het eerder verschenen artikel:
Punt. Of had jij nog wat?