Een weekje Ibiza of de huisbaas af en toe opsluiten ‘omdat hij dat lekker vindt’. Verhuurders stellen in ruil voor een kamer vaak de gekste eisen aan studenten. De Landelijke Studentenvakbond pleit voor klachtenmeldpunten.
De gemiddelde wachttijd voor een studentenkamer is volgens de LSVb dit jaar 38 procent gestegen. Veel verhuurders zijn er mee opgehouden, omdat ze niet kunnen voldoen aan de brandveiligheidseisen. Die zijn aangescherpt na enkele grote branden in studentenhuizen. Bovendien blijven afgestudeerden langer in hun kamer hangen, omdat ze geen ‘volwassen’ woonruimte kunnen vinden.
In Amsterdam en Utrecht is twee of drie jaar wachten inmiddels heel gewoon, maar ook in de ‘kleinere’ studiesteden ontstaan tekorten. In Tilburg constateerde de LSVb in een eigen inventarisatie dit jaar voor het eerst ‘nijpende kamernood’. Studenten moeten daar tot anderhalf jaar geduld hebben voor ze woonruimte vinden.
Huisbazen maken steeds vaker misbruik van de nood onder studenten. Ze stellen onredelijke eisen en vragen huurprijzen die ver boven de wettelijke maxima liggen. Een gemiddelde kamer kost volgens de bond nu 485 gulden per maand, terwijl de studiefinanciering is gebaseerd op een gemiddelde huur van 335 gulden.
De drie Amsterdamse niet-commerciële kamerbemiddelingsbureaus houden al enige tijd een lijst bij van verhuurders waarover klachten binnenkomen. De LSVb wil dat dat voorbeeld in andere studentensteden wordt gevolgd (WvD/HOP)
Punt. Of had jij nog wat?