Beroerde voorlichting, benadeling van studenten van andere instellingen en het ontbreken van overgangsregelingen. Over deze weeffouten in het BaMa-stelsel zal Nijs de universiteiten een vermanende brief sturen.
De staatssecretaris deed die belofte tijdens het recente kamerdebat over de BaMa-invoering. Daar was ook aanleiding toe. In korte tijd verschenen drie min of meer vernietigende werkstukken over de operatie van de Onderwijsinspectie en van de studentenbonden ISO en LSVb. De narigheid is het grootst bij de universiteiten, waar het reguliere studietraject in een bachelor- en een masterfase wordt opgeknipt.
De kritiek in een notendop: de beloofde flexibilisering en internationalisering blijven uit en de student dreigt de dupe te worden van de rookgordijnen omtrent de inrichting van de masters. Ook Nijs vindt dat de stelselwijziging niet helemaal lekker loopt. Daarom wil ze de universiteiten duidelijk maken dat een aantal zaken niet kan en niet mag.
Onwenselijk vindt Nijs bijvoorbeeld het feit dat veel studenten amper weten welke masters ze kunnen volgen, omdat de voorlichting zo gebrekkig is. Dat instellingen hun eigen bachelorvakken verplicht stellen voor de toegang tot die masters en zo een muur rond hun opleidingen bouwen. En dat studenten uit het oude stelsel kostbare studievertraging dreigen op te lopen bij gebrek aan overgangsrecht.
En verder? Komt er een stok achter de deur in de vorm van sancties? Het antwoord op die vraag van de linkervleugel in de Kamer is ontkennend. Net zo min ging de staatssecretaris in op de suggestie van de PvdA om het vervolg van de invoering op de voet te volgen met voortgangsrapportages. Nijs hecht namelijk aan de autonomie van de instellingen. Zo kende PvdA’er Jacques Tichelaar er nog wel één. Had die beleidsvisie ook niet het pad geëffend voor de hbo-fraude?
Op dat laatste dossier kan Nijs nog een regen aan gifpijlen van de linkervleugel verwachten. Zo niet bij de gang van zaken rond de BaMa-invoering. De Kamerleden zaten enigszins ongemakkelijk op hun stoel te schuifelen. Het was namelijk de volksvertegenwoordiging zelf die bijna twee jaar geleden akkoord ging met een snelle invoering van het Angelsaksische model. ‘Zonder kader of randvoorwaarden’, wist Tichelaar. ‘Dus zitten we nu op de blaren.’ (PH/HOP)
Punt. Of had jij nog wat?