‘Nee, het is geen grap’, bezweert Jurjen van den Bergh. Maar de vice voorzitter van de Landelijke Studenten Vakbond geeft toe dat het opstappen van voorzitter Merijn de Jong, slechts een paar dagen na dat van haar ISO collega Perke Rombouts, ‘heel onwerkelijk’ overkomt.
Was er bij het ISO sprake van een ‘onwerkbare situatie’, De Jong verlaat de LSVb ‘om persoonlijke redenen’. Geen ruzie in de tent dus, maar de zeventig uur bestuurswerk per week zouden haar teveel zijn geworden, op een moment dat het haar in het persoonlijke leven niet meezit. Wat daarmee precies bedoeld wordt, laat Van den Bergh in het midden. De Jong is zelf niet voor commentaar bereikbaar. Misschien wil ze er iets over zeggen na de besloten algemene ledenvergadering, die binnen een week zal moeten besluiten hoe het vertrek van de voorzitter wordt opgevangen. Datzelfde gaat overigens zaterdag bij het ISO gebeuren.
Had Rombouts vertrek dat van De Jong wellicht aangemoedigd? Integendeel, zegt Van den Bergh. ‘Merijn was daardoor eerder geneigd juist aan te blijven.’
Het vertrek van de voorzitters van beide landelijke studentenbonden binnen één week roept de vraag op of er een gemeenschappelijke, onderliggende oorzaak aan ten grondslag ligt. Zou het misschien zo kunnen zijn, dat het aanbod van kandidaat bestuurders schraler is geworden, waardoor er minder robuuste voorzitters worden gekozen?
Volgens Van den Bergh is dat wat de LSVb betreft niet het geval. Ook Noortje van der Meij, die vorig seizoen furore maakte als LSVb voorzitter, zegt dat er veel aanbod was. ‘Daar kan het niet zeker aan liggen.’ Maar volgens Han de Looper, ISO bestuurslid in 1995 1996 en vorig jaar voorzitter van de selectiecommissie voor het huidige bestuur, is er wel degelijk sprake van een teruggang in de mate van bestuurlijke ervaring bij kandidaten. ‘Vijf jaar geleden waren er veel met jarenlange ervaring in universiteitsraden en plaatselijke bonden. Nu is dat veel minder het geval.’
En inderdaad, beide nu opgestapte voorzitters beschikten over een vrij mager bestuurlijk verleden. Perke Rombouts was voorzitter geweest van de onderzoekscommissie van de Landelijke Kamer van Verenigingen: niet direct een functie waar je de messen van de studentenstrijd leert slijpen.
Ook Merijn de Jong was niet het type gestaald kader zoals dat voorheen namens de LSVb op de barricades klom. Zij was voorzitter geweest van de Gelderse organisatie In Spe, die zich bezighoudt met politieke jongerenparticipatie. De nadruk ligt er op dialoog in plaats van strijdbaarheid, en er is geen direct verband met studentenactivisme. (OvB/HOP)
Punt. Of had jij nog wat?