‘Hoe groter de druk, hoe beter ik presteer. Ik kick daar op.’ Meervoudig Olympisch kampioen Pieter van den Hoogenband legde vanmiddag aan zo’n honderd studenten Accountancy in Den Bosch uit hoe het is om topprestaties te leveren.
De zwemmer was te gast tijdens een workshop over ‘motivatie en mentaliteit’, georganiseerd door accountantskantoor Ernst & Young, sponsor van onder andere Van den Hoogenband.
De studenten luisteren ademloos naar het relaas van de zwemmer over de legendarische honderd meter vrije slag in Athene waarmee hij voor de tweede keer Olympisch goud won. ‘De achterstand was groot, maar ik raakte niet in paniek. Ik wist dat ik ging winnen. Ik tikte zo hard aan dat ik later bij het vasthouden van een flesje drinken mijn vingers nog voelde.’ Later besefte hij pas hoeveel mensen naar dat moment hadden gekeken. ‘Het is heel leuk dat je met zo’n simpele sportprestatie zoveel mensen kunt laten genieten.’
Motivatie speelt een grote rol bij het leveren van zo’n prestatie. Zes dagen in de week ligt Van den Hoogenband in het zwembad. Daarnaast doet hij nog krachttraining. ‘Je stelt jezelf een doel. Elke training is weer een stap naar een topprestatie. Zeker, soms is het moeilijk vooral als je veel spierpijn heb, maar als je aan dat ene doel denkt; de Olympische titel, dan ga je ervoor.’
Ook mentaliteit is de motor voor zijn succes. ‘Zogenaamde topsporters doen alles op de automatische piloot. Ze raffelen een trainingsprogramma af en zijn niet bezig om zichzelf te verbeteren. Je moet je bewust zijn met waarmee je bezig bent.’
Die mentaliteit krijg je niet zomaar in de schoot geworpen. Het is een groeiproces. Volgens de zwemmer kun je eraan sleutelen. ‘Als kind was ik een talentje. Het ging me gemakkelijk af. Als ik trainde, ging ik ervoor, maar als ik geen zin had, sloeg ik ook wel eens een training over. Om mij heen zag ik mensen die minder talent hadden, maar die door hard werken bijna net zo ver konden komen. Toen ging bij mij de knop om. Ik bedacht mij dat ik met mijn talent heel ver kon komen als ik hard trainde.’ Volgens de zwemmer is het daarbij belangrijk dat je er zelf achter komt. Dan alleen kun je je mentaliteit verbeteren, vindt hij.
Een student vraagt of hij voor zo’n wedstrijd als de honderd meter vrije slag in Athene niet zenuwachtig is. ‘Het is een soort verslaving. Ik ben niet zenuwachtig, maar geniet er juist van. Het is het hoogst haalbare in mijn sport.’ Wel bekent hij alert te zijn voor dingen die hij zelf niet in de hand heeft, zoals een brilletje dat volloopt of erger nog een zwembroek die afzakt. Zelf maakte hij het als twaalfjarig jongen mee dat zijn koordje in zijn zwembroek niet goed was vastgeknoopt. ‘Om de twee slagen moest ik mijn broek ophijsen.’ (CB)
Punt. Of had jij nog wat?