Staatssecretaris Rutte legt in zijn nieuwe voorstellen te veel druk op de studenten, vinden de studentendecanen van hogescholen en universiteiten. Niet de instelling, maar de student wordt afgerekend in zijn leerrechtenplan.
‘Rutte doet alsof leerrechten universiteiten en hogescholen dwingen om meer kwaliteit te leveren’, zegt voorzitter Saïd Benayad van het Landelijk Beraad van Studentendecanen. ‘Maar in feite presenteert hij studenten de rekening. Want zij zijn degenen die voort moet maken met hun opleiding, omdat ze anders een hoger collegegeld moeten betalen.’
Benayad betwijfelt met zijn collega’s of de voorgestelde leerrechten wel genoeg druk leggen bij de instellingen. ‘Als een student wegens ziekte stopt met een opleiding, kan hij weliswaar een deel van het betaalde collegegeld terugkrijgen, maar zijn leerrecht is hij kwijt. Daar is die uitlooptijd dan wel voor, maar daarin moet zoveel: ze moeten zich verdiepen, ze moeten meedoen aan nevenactiviteiten die belangrijk zijn voor de vorming van de student, en ze moeten een eventuele verkeerde keuze bij aanvang van de studie rechtzetten.’
Over de door Rutte voorgestelde uitbreiding van studiekeuze-informatie zijn de decanen opmerkelijk genoeg niet erg te spreken. Met informatie over toegankelijkheid, instroom, onderwijsinhoud, onderwijsresultaat, voorzieningen, doorstroommogelijkheden en arbeidsmarkt zouden studiekiezers door de bomen het bos niet meer zien. ‘Je kunt van 17 of 18-jarigen niet verwachten dat ze aan de hand van die gegevens al kunnen bepalen welke studie het best bij ze past’, meent Benayad. ‘Dan moeten ze wel erg veel inzicht hebben in hun eigen capaciteiten en voorkeuren.’ Het stoort hem dat scholieren hun toekomst steeds eerder moeten bepalen. ‘Als ze zich als vijftienjarige vergissen in hun profielkeuze, is het bijna onmogelijk om nog te switchen.’
Volgens de adviseurs maken studenten zich pas druk over het niveau van hun opleiding op het moment dat ze al in het hoger onderwijs rondlopen. ‘En dan is de overstap naar een betere opleiding voor veel studenten te groot. Die mensen schieten wortel in hun studiestad, hebben er een sociaal leven. En waar haal je zo snel een nieuwe kamer vandaan?’
Ruttes betoog dat studenten de manco’s binnen een opleiding eerst aankaarten bij de instelling en er in het kader van verantwoord staatsburgerschap eerst nog wat van proberen te maken, schuift Nebayad terzijde. ‘Want hoe lang duurt het niet voor een instelling de problemen oplost? Daar kan zomaar een jaar overheen gaan. En die tijd heeft zo’n student niet.’ (TdO/HOP)
Punt. Of had jij nog wat?