Terug naar overzicht

Extra reistijd bemoeilijkt extramuralisering in Zuidwest-Nederland

In West-Brabant en Zeeland is ‘extramuralisering’, het zelfstandig wonen van mensen met een beperking, voor de zorg tijdrovender dan in dikbevolkte gebieden. De hulpverlener heeft er meer reistijd. Bovendien kunnen patiënten er moeilijker voorzieningen bereiken. Dat is één van de conclusies van het onderzoek van de kenniskring van het Avanslectoraat Vermaatschappelijking in de Zorg.
‘Als het meer tijd kost om bij een patiënt te komen, dan moet je daar in de budgettering rekening mee houden’, zegt lector Rick Kwekkeboom. Mensen met een beperking kunnen vereenzamen als ze voorzieningen moeilijker kunnen bereiken, vanwege de afstanden en een beperkt openbaar vervoer.
Een consequentie van werken in dunbevolkte gebieden is volgens Kwekkeboom ook dat hulpverleners veel zelfstandiger moet werken. Ze zijn meer onderweg en kunnen minder terugvallen op de thuisbasis. Volgens Kwekkeboom moet het onderwijs studenten daar op voorbereiden.
Extramuralisering vergt sowieso meer zelfstandigheid van de verzorger, meent de lector. ‘Je komt niet alleen bij een patiënt om een spuitje te geven of een verband te verwisselen. Er kunnen ook vragen komen over een kapotte verwarming of boodschappen die moeten worden gedaan.’

Uit het onderzoek blijkt verder dat instellingen zich zorgen maken over de verharding van de samenleving. ‘In de kranten lees je steeds vaker dat een buurt in opstand komt omdat er een woonvoorziening komt voor mensen met een verstandelijke handicap’, legt Kwekkeboom uit.
Ze deelt daarom ook de zorg, zoals verwoord in het onderzoek, over wat verwachte bezuinigingen in deze sector kunnen betekenen. ‘Daardoor kan er nog meer verwacht worden van vrijwilligers en mantelzorgers, waardoor de druk te groot wordt en ze afhaken. Bovendien heeft deze groep mensen ook behoefte aan professionals waar ze op kunnen terugvallen.’ Verzelfstandiging van de zorg werkt volgens Kwekkeboom alleen als er voldoende professionele ondersteuning is.

De laatste jaren zijn mensen met een lichamelijke of verstandelijke beperking steeds meer zelfstandig gaan wonen. Dat geldt ook voor psychiatrische patiënten.
Voor het onderzoek hadden de leden van de kenniskring (groep docenten rond lector) gesprekken met instellingen voor de geestelijke gezondheidszorg en gehandicaptenzorg in West-Brabant en Zeeland. Opvallend was dat de verzelfstandiging in de zorg in Zeeland verder gevorderd is dan in West-Brabant. Dat zou kunnen worden verklaard doordat er in Zeeland relatief meer jonge instellingen zijn, aldus Kwekkeboom.
Er zijn vervolgonderzoeken gepland. De leden van de kenniskring gaan onder meer de buurten in waar mensen met een beperking wonen, om te kijken hoe buurtbewoners dat vinden. Ook komen er gesprekken met de zorgverleners. Een onderzoek naar cliënten is al bezig. Voor al deze onderzoeken zoekt het lectoraat nog studenten die eraan willen meewerken.

Lector Rick Kwekkeboom presenteerde vandaag de resultaten van het onderzoek in het boek ‘Veel onderweg – vermaatschappelijking in de zorg in Zuidwest-Nederland’, aan Avans focusmanager Motell Rijnen. Het is het eerste boekje dat van een Avanslectoraat verschijnt. Kwekkeboom merkte op dat het nog enige moeite kostte om deze publicatie voor elkaar te krijgen. Rijnen gaf toe dat Avans Hogeschool daar nog niet goed over nagedacht heeft en dat er nu een werkgroep start die ‘publicatiebeleid’ moet gaan maken. (PM)

Punt. Of had jij nog wat?

Meer lezen?