‘Ik kan je heel veel leren’, mailt een man naar een 10-jarig meisje dat in de chatbox vertelt dat ze nog nooit gezoend heeft. Hij stelt voor een afspraakje te maken. Haar ouders hoeven het niet te weten. De Bredase Pabostudente Anneloes Martens chatte voor haar onderzoek over veilig internet ‘undercover’ en kwam erachter dat er bijna geen veilige chatboxen zijn voor kinderen.
De derdejaarsstudente deed voor de differentiatiemodule Internet in de Klas onderzoek naar de gevaren van communicatie via internet voor kinderen. Om erachter te komen hoe gevaarlijk chatten nu echt is, logde ze als twaalfjarige in op de site van TMF.
In haar verslag: ‘Aangekomen in de chatbox krijg ik gelijk veel privé-gesprekken. Mannen/jongens spreken me aan met seksuele zinnen. Als ik zeg dat ik 12 ben lijkt dat niet echt te deren:
-lil*boy: Heb je al borsten?
-lil*boy: Zou je mijn piemel willen zien?
– Lyn12 (nickname Anneloes): Vind je me niet te jong?
– lil*boy: Ik vind het wel leuk’
Later krijgt ze met dezelfde nickname geld aangeboden.
– ‘Aad: Zin in geld?
– Aad: Ben je echt 12?
– Lyn12: Ja
– Aad: Heb je MSN?
– Lyn12: Moet ik je dan geld betalen?
– Aad: Nee joh, ik betaal je!
– Lyn12: Waarvoor dan en hoeveel?
– Aad: 200 Euro
– Jenny: 200 Euro!!!!
– Aad: Hoe zou je dat willen verdienen?
– Aad: Geef je msn
– Jenny: Eerst zeggen hoe ik het kan verdienen
– Aad: Mag jij zeggen meisje
– Aad: Wat jij wil
– Aad: Zeg het zelf maar’
Als de studente als 10-jarige gaat chatten, zijn veel reacties van dezelfde aard. ‘Wat ben je mooi’, mailt iemand als het meisje van 10 een foto van zichzelf laat zien.
Volgens de studente zijn weinig chatboxen veilig omdat ze niet in de gaten worden gehouden door volwassenen. Op de algemene chat is nog wel controle, maar zodra de gesprekken privé verder gaan, is er geen toezicht. Dat is volgens haar extra gevaarlijk voor kinderen die weinig assertief en onzeker zijn.
In haar rapport geeft de studente aanwijzingen hoe leerkrachten en ouders hun kinderen veilig kunnen laten internetten. Want verbieden heeft volgens haar geen zin. Kinderen kunnen juist veel leren via internet.
Ze adviseert om in de buurt te blijven als kinderen achter de computer zitten. Kinderen kunnen dan meteen vragen stellen en gaan niet in de wilde weg surfen. Je moet volgens haar kinderen leren altijd een nickname te gebruiken en dat ze geen persoonlijke informatie op internet moeten achterlaten, waarmee ze traceerbaar of chantabel zijn. Enkele andere tips voor kinderen: niet alles geloven wat je op internet tegenkomt en weggaan uit chats als de taal seksueel getint wordt of anderszins onwenselijk. Volgens de studenten is het goed als openlijk in de klas gesproken wordt over wat kinderen als surfend en chattend tegenkomen, zodat ze aan de bel durven trekken als er iets gebeurt wat ze niet leuk vinden.
In haar conclusie merkt ze op dat ze ‘geshockeerd’ was toen ze undercover ging chatten. ‘Ik had me nooit bedacht dat er echt zo vaak kinderen lastig gevallen kunnen worden. Gelukkig wordt er veel aandacht besteed in de media aan de gevaren van internet.’ (PM)
Punt. Of had jij nog wat?