Terug naar overzicht

Bavaria

Maar, uiteindelijk kwam hij dan toch op gang. De feestgod van Finland. Met zijn rode oogjes strak van agitatie en wat zweetdruppeltjes die langs zijn haargrens -of wat daarop lijkt- glijden. Bavaria is zijn naam. Bijna niemand kent ’m, zelfs de Finnen alleen als je onrechtmatige verhoortechnieken inzet. Toch bestaat hij echt. We kennen zijn aanwezigheid. Als hij er is denken we niet meer aan tranen, maar kijken we naar de wereld door zijn feestbril, en vinden we dingen leuk die anders misschien onopgemerkt bleven. Zoals een vrouwtje met van die grote glimmende ballonnen. Ze schrok van ons, wat moesten we van haar? Nou, niet veel, gewoon even weten hoe duur ze waren. Tussen de vijf en tien euro. En of ze nou veel verkocht. Sinds de euro niet meer zo. En of het zwaar was zoveel ballonnen. Alleen als er veel wind staat. Toen mochten we het even proberen, wat heel aardig van haar was. 

Bavaria heeft veel macht. Hij brengt je op ideeën die je anders niet had (tatoeages), maakt rauwe bonen zoet (of stomme jongens) en helpt je de lucht voor eens en voor altijd te klaren (geen commentaar). Ook haalt hij overal mensen vandaan die je al tijden niet meer gezien hebt, maar die je altijd mist. En als die op zijn, brengt 'ie nieuwe.

Het werd al licht toen we naar huis reden, en zoals sterren verdwijnen bij de komst van de zon, zo verdween ook Bavaria weer. Om mensen aan de andere kant van de wereld te vermaken of op te laden. Maar voor hij wegging fluisterde hij nog wat in het oor van het ballonnenvrouwtje. Ze knikte begrijpend, opende haar hand en liet haar ballonnen gaan. De gele lintjes verlieten gestaag haar hand en de hemel vormde kort het toneel van een groot kleurenfestijn. Vol schitteringen van het zilveren plastic. Maar hoe hoger de ballonnen, hoe kleiner ze werden. Net zo lang tot je ze niet meer zag. En alles wat er toen nog overbleef… was Bavaria die was weggegaan.

 

Punt. Of had jij nog wat?

Meer lezen?