Direct is er paniek onder de rondvaartgasten. Beneden in het restaurant is het hectisch en liggen veel mensen gewond op de grond. Op het bovendek proberen de mensen naar beneden te komen om het schip te kunnen verlaten.
De studenten van de opleiding Integrale Veiligheid in Den Bosch kijken verdwaasd rond. Ze wisten dat dit ging gebeuren, maar nu het zover is, moet iedereen even wennen aan zijn rol.
De studenten figureren bij een grootscheepse rampenoefening, de zogenoemde Voyager. In het kader van het Nationaal Handboek Crisisbesluitvorming wordt deze eenmaal in de twee jaar georganiseerd. De studenten zijn woensdag 3 oktober om zeven uur vertrokken om in de stromende regen om half negen aan boord te kunnen. Daar ontvangen ze hun opdracht. De een speelt een Engelsman, de ander komt uit Argentinië. Velen spelen gewoon zichzelf, sommigen zijn psychisch in de war en weer anderen zijn op zoek naar mensen of raken besmet met giftige stoffen.
Tweedejaars Peter Dekkers en Michael Couwenberg hebben geen rol toebedeeld gekregen. Het is voor hen lastig zich een houding te geven. ‘Ik blijf nu heel rustig staan. Als dit in het echt zou gebeuren, zou ik heel snel van het schip proberen te komen of mensen helpen als dat nodig is’, zegt Peter. ‘Als ik bijvoorbeeld zou weten dat mijn broertje ook op het schip was, zou ik in het echt niet eerder vertrekken tot ik hem gevonden had’, stelt Michael. Ondanks dat hij geen rol heeft, probeert hij bij het verlaten van het schip toch weer terug aan boord te komen. ‘Ach, een beetje uitproberen hoort erbij. Ik passeerde twee mensen, maar uiteindelijk liet een brandweerman mij niet voorbij.’
Samen met andere mensen worden de twee naar een fabriekshal gebracht waar de eerste opvang plaatsvindt. Ze verblijven er bijna drie uur, de verveling slaat toe. Michael: ‘Ik vind het zo erg om niets te doen, dan voel je je zo nutteloos. Ik vind het gek dat we geen koffie of thee krijgen. We hebben het hartstikke koud.’ Na lang wachten zonder informatie klinkt er eindelijk het verlossende woord van de politie. De mensen worden overgebracht naar een volgende opvang. De haven laten ze achter zich.
In een warme plek in de gymzaal in het Schiedamse Pier 80 vindt de hereniging plaatst met de andere slachtoffers en er is nazorg. Het Rode Kruis, het Leger des Heils, de opvangdienst en sociaal werk, alles wordt in het werk gesteld om iedereen gerust te stellen. Ook voor de inwendige mens wordt gezorgd. Koffie, thee, soep, broodjes en fruit vinden gretig aftrek bij alle betrokkenen. ‘Wat we daarnet te kort kwamen, maken ze hier ruimschoots goed.’
Beiden zouden graag betrokken zijn bij de organisatie van een dergelijke ramp. ‘Er komt zoveel bij kijken. Het is natuurlijk veel grootser als dat wij vandaag gezien hebben. Wij spelen maar een facet, maar dan weet je alles. Dat is mooi.’ [KvdL]
Punt. Of had jij nog wat?