Het betoog van Azghari en Wolf is onderdeel van een serie debatten naar aanleiding van het boek Het land van aankomst van Paul Scheffer. Ze zetten de Amerikaanse strengheid (vader) af tegen de Europese zorgzaamheid (moeder). ‘De vader wil zijn kind opvoeden om problemen die het tegenkomt zelf op te lossen en dat het zijn eigen weg volgt. De moeder wil graag de zorg overnemen en haar waarden en normen overdragen. Zo bekeken is de vader strenger, doch minder strak met het opleggen van zijn normen aan het kind. De moeder is socialer, maar tolereert geen afwijkend gedrag van haar kind.’
Azghari en Wolf menen dat het geen kwaad kan als de vader socialer en de moeder flexibeler wordt. In Amerika staat de vraag centraal wat immigranten kunnen bijdragen aan hun nieuwe vaderland. Er heerst een zoek-het-zelf-maar-uit-houding ten opzichte van immigranten. Ieder individu is verantwoordelijk voor zijn eigen geluk. Voor immigranten met talent biedt dit kansen.
Veel Europese landen hebben eind jaren zestig gastarbeiders gevraagd om hier in de fabrieken te komen werken. Die waren afkomstig uit het armste deel van Marokko. Daardoor wonen in Europa veel analfabeten met nauwelijks opleiding in slechte wijken.
Europa doet volgens Wolf en Azghari een stap in de goede richting door de introductie van de blauwe kaart, waarmee hoogopgeleiden van buiten de EU makkelijker toegang krijgen tot de Europese arbeidsmarkt. De EU volgt daarmee het Amerikaanse voorbeeld van de green card, een verblijfsvergunning voor onbepaalde tijd. [SW]
Punt. Of had jij nog wat?