Maar zo’n slechte zoen geeft toch te denken. Zijn er echt mensen die de wasmachinetechniek waarderen? Is er soms een hippe undergroundscène waar ik geen weet van heb en waar oldskool-tongen de norm is? Zijn er mensen die denken dat dit specifieke leerproces de apotheose al bereikt in groep 8?
Ik zoek troost bij vriendin Ciska. Wat moet je toch in zulke situaties, vraag ik haar. Tja, zegt zij. ‘Misschien moet je ‘m een beetje helpen, ‘m een beetje de juiste richting insturen?’ ‘Alsof dat gaat met een te enthousiast aangespannen spierlap overdwars in je mond!’ ‘Het hem anders gewoon zeggen?’ Cis weet het blijkbaar ook niet meer en ik lach er een beetje schamper om. Maar het blijkt een serieuze suggestie.
‘Waarom ook eigenlijk niet? Hij leert er wat van, het laat geen ruimte voor eigen interpretatie en je bent in ieder geval eerlijk.’ Zit wat in, denk ik. Maar ook weer niet heel veel, want je kunt iemand toch niet doodleuk vertellen dat ‘ie volgens jou niet zoenen kan? Een prima executiemiddel voor romantiek en ego’s ja, sociaal aanvaardbaar nee.
Twee weken later is het weer raak. Met weer een uitstekend hapje al zeg ik het zelf. En hoewel De Kus aanvankelijk zeer erotisch verloopt, valt ook hij terug op procédés waar de betere Miele nog wat van kan leren. Nee, nee, nee, denk ik, terwijl mijn tong zich gewonnen geeft en zich hulpeloos terugtrekt in een verre uithoek van mijn mond. En dan besluiten ik en het alcoholpromillage in mijn bloed prompt dat het genoeg geweest is.
isde drank gratis.r we zijng de boventoon voert, trek ik me terug.
‘Ga je mee naar buiten,’ fluister ik in zijn oor. ‘Ga ik je echt leren zoenen…’ Ik kan niet geloven dat ik dat zojuist gezegd heb, en aan z’n gezicht te zien hij ook niet. Toch heb ik het gedaan. Op een naar omstandigheden alleraardigste manier. Maar hij schudt nee. En als ik ‘m twee minuten later opnieuw in ’t vizier krijg staat ‘ie te bekken met een andere dame.
Punt. Of had jij nog wat?