Hoewel Trevi Amacitia (zoals de officiële naam luidt) wél weer erg goed staat op onze keycord. Onze keycord, jawel. God wat zijn we erg.
De groep bestaat uit Marjolijn, Aafke, Maartje, Miriam, Anne-Marijn en ik, en heeft Menno en Jielis als officieuze leden. Jongens mochten er eigenlijk niet bij, vandaar. We zijn ontzettend hecht en daarmee komen we -vind ik- toch zeker in aanmerking voor Vriendengroep van het Jaar. Het feit dat we één van de leden, Aafke, sinds de komst van Martin (vriend) en Dries (Martin’s kat) minder vaak zien, doet daar niets aan af. Mocht je dat toevallig denken.
De locatie: de woonkamer van Anne-Marijn. Ik ben godverdomme weer ‘s jarig en heb net van Anne en Maartje een kado ontvangen. De Sardientje (dat ben ik in Trevi-jargon) Grote Bijouterie Box. Hilariteit alom dus. Als we uitgesnikt zijn bespreken we de plannen voor die avond. Wie komt er en waar verkopen ze ook al weer de lekkerste wijn?
‘Weet je wat ik me vanmiddag ineens bedacht?’ Gooi ik er plotseling in. ‘Dat ik er gewoon niet aan gedácht heb om Aaf uit te nodigen.’ An en Maart zijn verbaasd. ‘Snap het ook niet. Wilde maar een paar mensen uitnodigen en bij “die paar” hoort zij zeker weten, maar ik ben haar gewoon vergeten. Erg toch?’ ‘Tja’, zegt Maart. ‘Ik heb er ook niet aan gedacht’, zegt Anne. ‘We zien haar natuurlijk ook een stuk minder de laatste tijd. Dan krijg je zulke dingen.’
Veel tijd om te treuren is er niet. Er moet gefeest worden! In Bredaas café Bruxelles gaat het dak eraf en klotsen de oksels. Wat kan een kroeg toch heet zijn! En gezellig.
Ondanks dat ik verjaardagen in het algemeen en die van mij in het bijzonder hekel, mag ik zelfs met voorzichtige teugen genieten van de smsjes die na twaalven beginnen binnen te komen. Hoewel de eerste beslist een beetje pijn doet. 00.03 uur. ‘Ha lieve Plien, gefeliciteerd met je verjaardag! Maak er een spetterend feest van, tot heel snel -want ik mis je!-, dikke kus Aaf.’
Punt. Of had jij nog wat?