Terug naar overzicht

Vakantiestress

Na een kleine overpeinzing is helder dat vakantiestress bij mij bestaat uit drie fasen. Er zijn eurootjes voor nodig, vaak veel, en dat betekent zoveel werken (stress fase 1), dat ik vervolgens tijd tekort kom om de juiste voorbereidingen treffen (stress fase 2). Uiteindelijk vertrek ik halsoverkop, geniet me de pleuris, vlieg terug en beland in het gespreide bedje van fase 3. Want zodra ik terug ben, wil ik weer. Liefst zo gauw mogelijk (stress fase 3, die weer leidt tot fase 1.) Het is een mooie maar slopende cirkel.

Mijn ouders kijken mijn reisgedrag al jaren met lede ogen aan. Ze zien hoe ik alles op alles zet om maar zo vaak mogelijk op pad te gaan en vinden dat ietwat overdreven. En nu ik met beide benen middenin fase 2 sta, snap ik best wat ze bedoelen. Want door de absurde roosters die ik weggewerkt heb de afgelopen weken, staan me weliswaar drie weken Maleisië te wachten, maar heb ik mijn vrienden zo verwaarloosd dat ik niet meer weet hoe ze eruitzien, zijn de wallen onder mijn ogen zo groot dat je er gerust een extra rosse buurt op kunt bouwen en kan ik alleen maar hopen dat ik heelhuids terugkom. In alle drukte schiet een degelijke voorbereiding er namelijk bij in. Maar wie heeft er malariapillen nodig als je ook even snel bij de plaatselijke supermarkt een anti-muggenspulletje kunt kopen?

Ik geef mijn ouders ergens wel gelijk. Mijn reisgedrag is ziekelijk. Dat zal ik me eens temeer beseffen als ik over een paar dagen op een godvergeten strand sta in mijn versleten bikini (omdat ik geen tijd had om een nieuwe te kopen), met een huid met meer reliëf dan de gemiddelde Alp (omdat fruit eten blijkbaar snel zakt op je prioriteitenlijstje) en met de enige vriendin die me überhaupt nog kent. Maar het zal zo’n strand zijn waar je alleen maar geluiden hoort die je wil horen. Waar de temperatuur niet onderhevig is aan klimaatveranderingen, maar altijd perfect is. Waar je niet naartoe gaat om de zonsondergang te bekijken, maar waar hij je overvalt. En dan zal ik weten: dit ziekelijke gedrag leer ik nooit af. Gelukkig maar.

Punt. Of had jij nog wat?

Meer lezen?