‘We reizen nu met een groep van ongeveer honderd derdejaarsstudenten vier dagen door Nederland’, vertelt Hilde Vermeir, docent aan de Hogeschool Gent. ‘Zij doen allemaal een opleiding die te vergelijken is met de Nederlandse studie Sociaal Pedagogische Hulpverlening. Het is de bedoeling dat de studenten inzicht krijgen in de Nederlandse welzijnssector en die vergelijken met die in België. We gaan bijvoorbeeld ook nog naar een aantal zorginstellingen in Den Haag.’
Leven met een verstandelijke beperking
De lezing voor de Gentse studenten maandag was georganiseerd door het Avanslectoraat Vermaatschappelijking in de zorg, dat onderzoek doet naar de mogelijkheden van verstandelijk beperkte mensen om zelfstandig te wonen.
Eén van de sprekers op deze ochtend is Nab Bevelander. Nab is zestig jaar en heeft een verstandelijke beperking. Tegenwoordig staat hij midden in de maatschappij, maar dat was niet altijd zo. Als hij zijn levensverhaal vertelt is de volle collegezaal aan de Lovensdijkstraat muisstil. ‘Al heel jong moest ik naar een instelling in Ermelo. Vroeger was het heel gewoon om mensen met een verstandelijke beperking ver weg van huis te laten wonen. Ik had veel heimwee. Mijn ouders hadden te weinig geld voor treinkaartjes, zodat ik niet vaak naar huis kon. ’
Nab neemt nu deel aan een project van Onderling Sterk in samenwerking met de gemeente Breda genaamd ‘Het accent op mijn talent’. Nab heeft volgens zijn begeleiders een goed gevoel voor humor, maar bovenal helpt hij graag mensen, dat is zijn talent. ‘Voor mijn buren bestel ik wel eens de taxi of help ik ze met iets anders. Ik vind het heel belangrijk iets voor ze te kunnen betekenen. Ook heb ik nu werk en kan ik bij Onderling Sterk vertellen wat ik denk. Ik ben een tevreden mens.’
Contact met mensen van buitenaf
‘Het blijkt uit onderzoek dat mensen vooral gericht zijn op contacten met mensen binnen een eigen persoonlijk kringetje.’ Hans Pekaar, docent bij Avans en onderzoeker bij het lectoraat, vertelt dat het contact zoals Nab dat heeft met zijn buren niet altijd vanzelfsprekend is. ‘Om te kunnen functioneren binnen de maatschappij is het ook erg van belang om goede contacten met bijvoorbeeld hulpinstanties en de mensen in de buurt te onderhouden. Dus hier zal meer en meer de focus op moeten liggen in de begeleiding en zorg van verstandelijk beperkte mensen.’
Bij de Brabantse zorginstelling Amarant, vertelt Arno Bakkers, hebben ze mooie ervaringen met mensen met een beperking en hun contact met mensen van buiten hun eigen netwerk. Op een moment was het idee ontstaan binnen Amarant om foto’s van cliënten als decoratie aan de muur te hangen. ‘Het vergde voor de fotografen die we hadden benaderd soms meer moeite en voorbereiding om deze mensen mooi op de gevoelige plaat vast te leggen. Echter juist op deze manier leerden de fotografen de personen op hun foto goed kennen en ontstonden er bijzondere foto’s die allemaal een eigen verhaal vertellen.'
Bakkers hoopte tijdens de lezing op een reactie vanuit de zaal op de bijzondere foto’s, maar hier bleek dat ook contact tussen Nederlanders en Belgen soms stroef kan verlopen. De Belgische studenten waren niet erg geneigd om zich in een volle zaal zomaar uit te spreken. Toch betekende dit niet dat ze de presentaties niet waardeerden. ‘Het was zeer aangenaam. De lezing was geen uren durende uitleg, maar mooi beknopt en goed op de praktijk gericht. De informatie sloot ook zeker aan bij onze eigen studie. Interessant om te horen wat in Nederland zoal de voorzieningen zijn.’ [JM]
Punt. Of had jij nog wat?