Tweedejaarsstudent Social Work Kristal Bastiaans en vierdejaarsstudent Bedrijfskundige Informatica Noud Faase deelden hun persoonlijke ervaring aan ruim vijftig Avansmedewerkers op het symposium over dyslexie. Beide studenten hadden verschillende verhalen. Bij Faase werd het al op vroege leeftijd geconstateerd, maar bij Bastiaans pas op de middelbare school. Toch hebben de twee er goed mee kunnen leven. ‘Het is geen handicap, maar meer een belemmering’, meldt Bastiaans.
Positieve kwaliteiten benutten
Faase heeft een zware vorm van dyslexie. ‘Ik heb bijvoorbeeld moeite met automatiseren. Wat gek is voor een student Bedrijfskundige Informatica’, lacht Faase. Via de Vrije School en het MBO is Faase bij Avans terecht gekomen. Op de Vrije School is Faase goed begeleid met zijn functiebeperking. ‘Ik leerde mijn positieve kwaliteiten te benutten en mijn beperkingen weg te nemen.’
Bij het intakegesprek op Avans geloofde de docent niet dat Faase dyslexie had. De docent vond dat het een excuus was om lui te zijn. Faase vroeg daarop of de docent neuroloog was. ‘Docenten denken er veel te gemakkelijk over en dat kan niet’, vindt Faase.
‘Ik heb leren leren’
Op 4 Havo werd bij Bastiaans dyslexie geconstateerd. ‘Mijn Engels was heel slecht. Ik had het niveau van iemand uit groep 6.’ De student heeft toen, en nu nog steeds, veel aan extra begeleiding. ‘Ik heb leren leren en de workshops faalangst werkten ook prima’, zegt Bastiaanse.
Tips
De twee studenten hebben wel nog wat tips voor Avans om andere studenten met dyslexie gemakkelijker te maken. Bastiaans vindt dat één of soms twee studievoortganggesprekken per blok te weinig zijn. Voor mij is het fijner als ik er drie heb.’
Faase vindt dat studieloopbaansbegeleiders (slb’ers) een grotere rol moeten gaan spelen. ‘Het is vermoeiend om steeds een docent uit te leggen over mijn dyslexie. Daarom moet de slb’er contact zoeken met de docenten en uitleggen wat er speelt.’ [MEdG]
Punt. Of had jij nog wat?