Het mag dan een fictieve wijk zijn, alles wordt bij de opleiding zo realistisch mogelijk in scène gezet. Niet voor niets ondertekenden de 21 studenten deze week een contract waardoor ze in dienst treden bij een onbestaande welzijnsorganisatie.
Hanggroepjongeren
‘Utopia is een wijk die geherstructureerd moet worden. Er zijn veel problemen met de sociale leefbaarheid en mensen voelen zich onveilig’, legt docent Miriam Kersten uit. ‘Uiteindelijk is het de bedoeling dat studenten een rapport maken over één problematiek, bijvoorbeeld hanggroepjongeren of fout geparkeerde auto’s.’
Om zich een beeld van de problemen te kunnen vormen krijgen de studenten een enorme casus voorgeschoteld. Verder komt elke week de Utopia Courant uit. Met fictieve artikelen uiteraard, maar wel met gebeurtenissen uit Utopia waar de studenten op moeten inspelen bij het oplossen van de problemen.
Vijf spelers
Tijdens verscheidene uitstapjes krijgen studenten bovendien de kans om zich te informeren bij bewoners, politie, gemeente, maatschappelijk werk en woningbouwcorporaties. Kersten: ‘Dat zijn in feite de vijf spelers waar je in het echt ook mee te maken krijgt. Zo leren ze hoe moeilijk het is om je staande te houden binnen dit spanningsveld. Alle vijf de partijen hebben namelijk andere belangen.’
De mensen met wie ze praten, wonen uiteraard niet in Utopia. Ze zijn echt, legt Kersten uit: ‘Het gaat bijvoorbeeld om bewoners van een probleemwijk die met soortgelijke problemen kampt. Zo kunnen ze een gesprek aangaan met een agent. Iedere wijkagent heeft namelijk wel eens te maken gehad met hanggroepjongeren.’
Complex
Utopia en de bijbehorende casus moeten de studenten volgens Kersten vooral prikkelen: ‘Ze ervaren zo heel goed welke strijd er is tussen de belangen van de verschillende partijen. De situatie waarin ze terecht komen is zo complex. Dat kun je niet leren in colleges.’ [CT]
Punt. Of had jij nog wat?