Ze zijn alweer een tijdje terug, maar toch zitten de twee nog steeds met hun hoofd bij Ken Chau. Een 37-jarige gehandicapte man die in een rolstoel zit en volledig afhankelijk is van verzorging. Dankzij Celia en Rana kon hij zijn droomreis maken; hij wilde terug naar zijn geboortegrond Hongkong. Het was een ervaring die ze, ondanks de nodige irritaties en problemen, nooit hadden willen missen.
Zware verantwoordelijkheid
‘Het viel me best zwaar, het was een werkvakantie, waarbij je nooit echt afstand kan nemen’, vertelt Celia. Rana: ‘Normaal gesproken ga je rustig slapen als je thuiskomt van je werk of stage. Dan laat je alles achter je, maar in Hongkong ging ik onrustig naar bed. Ik droomde soms zelfs van Ken.’
Celia verduidelijkt: ‘We waren maar met z’n tweeën en spreken allebei geen Chinees. Stel je voor dat er iets gebeurt, je draagt wel de verantwoordelijkheid. Zo moesten wij ervoor zorgen dat hij zijn medicijnen iedere dag op tijd kreeg.’
Confrontaties
Zorgen voor medicijnen en dagelijkse levensbehoeften als wassen, eten en aankleden. Maar behalve hulpverlener, waren de twee ook Ken’s gids. Celia: ‘En dat terwijl we zelf ook nog nooit in Hongkong geweest waren.’
Achteraf gezien hadden zij, maar ook Ken beter voorbereid moeten worden. Rana: ‘In het normale leven krijgt hij altijd zijn zin. Heeft hij ’s ochtends zin in een kop erwtensoep dan krijgt hij dat. Maar als je in China bent, gaat dat niet zomaar. We konden hem niet zomaar alles bieden wat hij wilde.’
Celia: ‘Hij is gewend om alles zelf te beslissen, omdat hij alleen woont. Maar op reis moet je dingen met z’n drieën beslissen. Dat zorgt voor confrontaties. Zo zei hij bijvoorbeeld: “Ik wil nu alleen naar Disneyland”.’ ‘We moesten soms wel nee tegen hem zeggen, want wij droegen uiteindelijk de verantwoordelijkheid’, zegt Rana.
Goed voor ervaring
Ondanks alles beleefden Rana en Celia twee mooie weken. Rana: ‘Ik heb veel energie uit de stad gehaald. Dat was echt fantastisch, alle mensen waren zo aardig.’ Celia: ‘Ik ben blij dat we dit doorgezet hebben en Ken een mooie reis hebben kunnen geven.’
Daarnaast hebben de twee vooral veel geleerd. ‘Voor mijn praktijkervaring is deze reis erg goed geweest. Ik heb geleerd mijn geduld te bewaren’, vertelt Rana. Daarnaast verdiende Rana één studiepunt; met de reis vulde ze de verplichte maatschappelijke stage in. [ID]
Zie ook de eerder verschenen artikelen:
Verpleegkundigen definitief naar Hongkong 13-10-2009
Verpleegkundigen mee naar Hongkong 02-07-2009
Punt. Of had jij nog wat?