Je hebt net een tour gedaan door Amerika. Hoe anders is het optreden daar in vergelijking met Nederland?
‘Het grootste verschil zit ‘m in de afstanden die overbrugd moeten worden om zelfs maar een beetje impact te kunnen maken. Om echt het rondje te kunnen spelen moet je minimaal zes weken achter elkaar touren. Vaak maak je een onderscheid per gebied. Dan speel je bijvoorbeeld eerst twee weken alleen aan de westkust en dan weer twee weken aan de oostkust of het midden van het land. Het publiek is even divers als in Nederland. Wat ik wel merk, is dat het publiek in de Amerika mijn muziek voornamelijk ontdekt via het internet of omdat ze fan zijn van singer-songwriters en dan via andere Hotel Café artiesten bij mij zijn gekomen. In Nederland kennen mensen mijn muziek vooral van de radio. Als artiest kan je in Nederland op een vrij ‘compacte’ manier touren en promotie doen, terwijl het in Amerika veel omslachtiger is. In Amerika sta ik echt nog aan het begin van een lange weg. Het is een mega-uitdaging maar wel eentje waar ik van houd. Het gaat om heel veel spelen en heel veel promotie doen, maar je komt op zulke leuke plekken en spelen blijft nog steeds mijn lievelingsactiviteit.’
Je hebt twee nationaliteiten, de Nederlandse en de Amerikaanse. Wat zijn voor jou de grootste verschillen tussen deze twee landen?
‘Ik heb denk ik het mooiste uit beiden culturen meegekregen. De Hollandse nuchterheid en de enorme ambitiedrang uit Amerika. De verschillen zijn natuurlijk groot, maar het is moeilijk om een uitspraak over Amerika in zijn geheel te doen. Alleen al per stad zijn er zulke verschillen in cultuur en samenleving. Waar ik heel erg van houd in Amerika is het onvoorwaardelijke geloof in de ‘the dream’. Het wordt daar met de paplepel ingegoten dat alles mogelijk is als je er maar hard genoeg voor werkt. Nu is dat misschien niet altijd het geval, maar het gaf mij wel moed toen ik in mijn eentje met enkel twee koffers verhuisde naar Los Angeles. In dit vak moet je er echt in geloven dat je het op een dag gaat maken, anders is de weg zo lang en zo heftig dat opgeven gemakkelijker lijkt. Door mijn geloof in het doel van mijn harde werk, bleef ik bezig en gefocust. Wat zo mooi is aan het Nederlandse, is de opvatting dat je vooral jezelf moet blijven, dichtbij je eigen waarheid moet staan en nuchter tegen het leven aankijken. Dat heeft me enorm geaard tijdens de eerste jaren dat ik in L.A. woonde.’
Toen je nog optrad in het Hotel Café in Los Angeles stond je tussen grootheden als John Mayer, Sara Bareilles en Jason Mraz. Wat heb je van deze artiesten geleerd?
‘Hotel Café is een broedplaats voor muziek en ook echt een leerschool voor mij. Je ziet inderdaad mega succesvolle artiesten net zo intiem spelen als de wat mindere bekende artiesten. Er is weinig tot geen ruimte voor ego en dat vind ik het allermooiste aan dat plekje. Wat ik heb geleerd van mensen zoals Sara, is dat je dichtbij je eigen waarheid moet blijven. Je publiek heeft het meteen door als je jezelf anders doet voorkomen dan je bent. De namen die je noemt zijn stuk voor stuk rasmuzikanten die veel meer bezig zijn met het proces van muziek maken dan het populair worden. Ze blijven dichtbij wie ze zijn, behandelen hun collega’s met respect, zijn zo nuchter als je maar kunt bedenken en halen hun waarde niet uit hun succes, maar uit hoe ze mensen behandelen. Daar houd ik van en heb ik enorm veel respect voor.’
Hoe kijk je terug op je eigen studententijd in Nederland?
‘Voor mij was de stap om naar het conservatorium te gaan een heel spannend besluit. Het betekende dat ik voor de muziek zou kiezen in plaats van ‘iets veiligs’. Er bestond toen nog geen poprichting dus mijn opleiding was zeer traditioneel en gericht op het uitvoerende deel van zang. Ik heb zo veel te danken aan die jaren in Rotterdam. Door mijn leraren daar kreeg ik steeds meer zelfvertrouwen, leerde ik hoe je in een band moest werken en begon ik voorzichtig af en toe op te treden. Ik heb daar een hele goede basis opgebouwd om verder te kunnen gaan.’
Welke versie van 'Use Somebody' vind je mooier: die van jou, van The Voice of Holland-winnaar Ben Saunders of het origineel van The Kings of Leon?
‘Natuurlijk de versie van de Kings of Leon. Daar straalt zo’n kracht en echtheid van af. Het is nu al een klassieker geworden en wordt door veel artiesten gezongen. Wat ik het aller belangrijkst vind bij het coveren van een nummer, is om er iets van je eigen interpretatie aan toe te voegen. Om een nummer exact na te doen is niet uitdagend genoeg voor mij. Dat vond ik ook tof aan de versie van Ben. Hij bracht iets heel eigens dat heel sterk was. Dan doe je het goed.’ [MG]
Kaarten kosten 17,50 euro en zijn verkrijgbaar via www.013.nl.
Foto: Heidi Ross
Punt. Of had jij nog wat?