Voor velen is dit een moment om opnieuw te beginnen. En al staan de goede voornemens op papier, de uitvoering ervan laat wellicht nog even op zich wachten. Althans, zo is het bij mij.
Als ik deze voornemens kan uitstellen tot januari, lukt februari ook nog wel, en met een beetje pech stel ik ze uit tot maart. Om er vervolgens echt aan te werken, maar na twee weken te concluderen dat het toch niet zo’n goed plan was, en zo gaat de cirkel rond. Tegen september 2012 schrijf ik weer mijn nieuwe voornemens op, die overigens verdacht veel op de vorige lijken.
Om 2012 in te luiden, heb ik een staatslot gekocht. Een halve om precies te zijn. Ik ben niet zo veeleisend: 15 miljoen vind ik ook prima. Overal op straat kom ik de posters tegen. Met die grote oranje vis, weet je wel. Dertig miljoen euro. Als je het langzaam uitspreekt klinkt het nog meer. Dertig miljoen euro. Ik bedoel maar! Hoezo economische crisis?
Nou heb ik van horen zeggen dat je, mocht je zo’n hoog geldbedrag winnen, begeleid wordt in de keuzes die je gaat maken.
Omdat mensen nogal schijnen te hallucineren van deze gedachte. Grote uitgaven gaan doen, terwijl ze geen idee hebben wat ze nu eigenlijk kopen. Want ineens ben je miljonair. Of misschien zelfs multimiljonair. En het schijnt dat men dan het geld over de balk gaat smijten. Nou en. Zou ik ook doen. Het is per slot van rekening dan míjn geld. Al mijn belastingcenten in één klap (verdrievoudigd) teruggekregen.
Mocht deze 15 miljoen inmiddels op mijn bankrekening gestort zijn terwijl jullie deze column lezen, dan vrees ik dat dit gelijk mijn laatste column is. Dan staat mijn koffer al klaar, om pas in de Caribbean weer geopend te worden.
Voor nu ga ik er toch maar vanuit dat ik niet de gelukkige winnaar zal worden dit jaar. En dus schrijf ik het weer op mijn lijstje met goede voornemens. Voornemen 2013: een staatslot kopen. En de cirkel is weer rond.
Lieve Snijders is eerstejaars aan de Pabo in Breda
Punt. Of had jij nog wat?