Op 31 maart 2011 kregen Lowie en zijn vrouw Yvonne te horen dat hun dochter ongeneeslijk ziek was. Het leven van het gezin stond meteen op zijn kop. ‘Het nieuws kwam als een donderslag bij heldere hemel’, vertelt Van Gorp tegenover het Brabants Dagblad. ‘In één klap word je normale leven afgepakt.’
Goed bedoeld
De mensen in hun omgeving klampten Lowie geregeld aan en het gezin werd bedolven onder kaarten, mails en sms’jes. Van Gorp: ‘Hartstikke goed bedoeld natuurlijk, maar we konden dat er in die periode niet bij hebben.’ Om mensen toch op de hoogte te houden, besloot de oud-docent van de Academie voor Management en Bestuur in Den Bosch, een blog te schrijven over Guusje.
Op internet zijn Lowie en Yvonne heel openhartig over de strijd van hun dochter tegen de ziekte, over de behandelingen, de gevoelens, de emoties, maar ook het overlijden van Guusje op 30 oktober: ‘Voor veel mensen is de dood taboe, maar wij vinden het belangrijk dat dit verhaal wordt verteld. Hoe moeilijk het ook soms is.’
Trending topic
De ingrijpende verhalen trokken al snel een enorme groep lezers, de teller staat inmiddels op 4,5 miljoen bezoekers. Halverwege december verscheen de blog in boekvorm: Kanjerguusje. ‘mijn leven is van mij’. Ook de massaal gelezen tweets van Van Gorp (lees: #kanjerguusje is geregeld trending topic) bleven niet onopgemerkt. Van Gorp werd maandag uitgeroepen tot Twitteraar van het Jaar 2011.
Inmiddels is het twee maanden geleden dat Guusje overleed. Maar Van Gorp laat weten aan Metro dat zijn blog nog wel even in de lucht blijft. Van Gorp: ‘Misschien dat ik in de toekomst niet meer dagelijks zal schrijven, maar voor nu geeft het mij nog veel steun en rust. Aan het einde van mijn dag kruip ik achter de computer om die gedachten een plek te geven. Ik zie dit als een eerbetoon aan mijn kanjer, KanjerGuusje.’ [CT]
Punt. Of had jij nog wat?