Op het artikel dat Punt schreef over studenten die een robot hebben ontwikkeld voor autisten kwamen veel reacties. Hoe kan zo’n robot die studenten helpen? En mensen met autisme hebben toch allemaal last van andere dingen? Roy Groen, één van de vierdejaarsstudenten Mechatronica die de robot ontwikkelden, geeft uitleg.
Structuur
‘Autisme is er inderdaad in heel veel vormen; sommige autisten vinden het bijvoorbeeld heel lastig om structuur aan te brengen in hun leven, terwijl andere dat juist heel goed kunnen’, vertelt hij. ‘Wij hebben ons specifiek gericht op degenen die daar moeite mee hebben. Het is de bedoeling dat zij deze robot als centraal punt kunnen zien wat betreft het bijhouden en verkrijgen van informatie.’
‘Op de robot kunnen taken worden bijgehouden, wat handig is voor autistische studenten die moeite hebben met het aanbrengen van structuur. Omdat er een touchscreen op de robot zit, kan er bijvoorbeeld een applicatie gemaakt worden waarbij je een tijd kunt hangen aan verschillende taken en die vervolgens in een rooster kunt slepen.’
Behalve een touchscreen, is er nog veel meer apparatuur aangebracht in de robot. Zo zit er een computer met een printer op, en op de plek van zijn hoofd zitten een camera en een beamer. ‘De opdracht was om een student-assistent te maken. Sommige apparatuur is dus niet specifiek voor autistische studenten, maar is handig voor alle studenten. Elke student moet printen en elke student vind het handig om te kunnen skypen.’
Emoties
Ook wat betreft het uiterlijk van de robot hebben de studenten rekening gehouden met de voorkeuren van autisten. ‘In eerste instantie wilden we emotie in de robot brengen door het gebruik van licht en een bewegend gezicht. Toen duidelijk werd dat we ons op autisten zouden gaan richten, hebben we besloten om dat niet te doen. Over het algemeen krijgen zij liever niet te veel prikkels, en kunnen ze ook minder goed overweg met lichaamstaal en emoties. Daarom hebben we gekozen voor een gestructureerde en strakke robot.’
De jongens hebben niet geprobeerd om de robot emoties van anderen te laten duiden voor autistische studenten. ‘Maar het kan wel. Het zou een eventuele opdracht voor volgende studenten kunnen zijn. Het probleem bij emoties is dat er geen grote gebaren bij horen. Grote gebaren kun je makkelijk zien en de robot dus ook. Kleine gebaren zijn lastiger en die verschillen ook van persoon tot persoon. Binnen de tijd die wij hadden, was het in ieder geval niet mogelijk geweest om zo’n functie te maken.’
‘Functies als het herkennen van emoties zijn erg software gerelateerd. Wij zijn voornamelijk bezig geweest met de hardware. De apparatuur die wij in de robot hebben ingebouwd geeft wel de mogelijkheid voor al deze functionaliteiten. Deze versie van de robot is nog om van te leren en verder te ontwikkelen; de robot moet nog doorontwikkeld worden. Wij hebben hiermee een basis gelegd waar je heel veel mee kunt.’
Wedstrijd
De robot wordt ontwikkeld voor een wedstrijd die de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht heeft uitgeschreven. In september moet hij af zijn. Op dit moment is de robot in handen van studenten van Communication en Multimedia Design. Zij gaan er verder mee aan de slag, waarbij ze zich voornamelijk zullen richten op het gebruiksgemak. Daarna wordt hij doorgeschoven naar studenten van de kunstacademie. Zij zullen zich bezig houden met de vormgeving. [MvdB]
Zie ook het eerder verschenen artikel:
Studenten ontwikkelen robot voor autisten 27-01-2012
Punt. Of had jij nog wat?