Gezinnen kunnen zichzelf aanmelden of worden op het project gewezen door bijvoorbeeld een verpleegkundige, logopedist of maatschappelijk werker. De gezinnen hebben verschillende achtergronden. Van allochtone gezinnen waarbij Nederlands de tweede taal is tot alleenstaande moeders die nooit zijn voorgelezen en er niet bekend mee zijn’, legt Olga Vrolijk uit, projectleider bij VoorleesExpress.
Interactief
Het belangrijkste is, en dat onderstrepen de studenten in de discussie ook, om interactief voor te lezen. ‘Wat zie je op dit plaatje?’ en ‘wat voor geluid maakt de hond?’, bijvoorbeeld. Daar krijgen vrijwilligers dan ook een cursus voor. Daarnaast krijgen zij tijdens het project van twintig weken intensieve begeleiding om te monitoren welk effect het voorlezen heeft op de taalontwikkeling van het kind. Ook de ouders worden hier nauw bij betrokken. Zo brengt de vrijwilliger samen met vader of moeder en kind minstens eenmaal een bezoek aan de bibliotheek om hen hiermee bekend te maken.
Taalcursus
Tijdens de bijeenkomst kregen de studenten verschillende casussen voorgelegd. In groepen bedachten zij oplossingen voor problemen die zich voor kunnen doen bij de gezinnen. In allochtone gezinnen spreken ouders vaak slecht of geen Nederlands. Meer dan eenmaal opperen studenten dat zij met een taalcursus geholpen zouden kunnen worden.
Dat is volgens Vrolijk niet dé oplossing: ‘In twintig weken kan je iemand niet een taal eigen maken, dat is ook niet het doel van het project.’ Volgens Vrolijk moeten de ouders zo betrokken worden bij het proces, dat zij na het project verder gaan met voorlezen. Kinderen leren makkelijker Nederlands als tweede taal als de moedertaal goed ontwikkeld is: ‘Als de ouders de Nederlandse taal niet goed genoeg beheersen, raden we hen aan om de kinderen in hun moedertaal voor te lezen. De boeken die de vrijwilligers hebben voorgelezen, hebben we ook in verschillende andere talen.'
15 steden
VoorleesExpress is in 2006 opgezet door twee studenten die in hun Utrechtse wijk het probleem constateerden. Ze vonden dat autochtonen hierbij een helpende hand konden bieden voor allochtonen. Door bij de buren aan te bellen en hun voorleesdiensten aan te bieden is het balletje gaan rollen. Inmiddels zijn vrijwilligers van VoorleesExpress in vijftien steden in Nederland actief.
De aanwezige studenten reageren positief op het college, maar lijken nog niet geheel overtuigd om zich op te geven: ‘Het is heel interessant en het lijkt me zelfs leuk om te doen. Ik denk alleen dat er meer tijd in gaat zitten dan een uurtje per week’, zegt een SPH-student. ‘Ja, ik zou me dan ook willen verdiepen in de achtergrond en cultuur die in dat gezin een rol speelt’, voegt een medestudent daar aan toe.
Vanwege uitbreidingsmogelijkheden is VoorleesExpress altijd op zoek naar vrijwilligers. Voor geïnteresseerden zijn er op 23 april, 15 mei en 18 juni intakegesprekken in Breda, in september start het nieuwe voorleeszeizoen. Kijk voor meer informatie op de website van VoorleesExpress. [SD]
Punt. Of had jij nog wat?