Terug naar overzicht

Praten over een goed levenseinde

Eerste lichting

De tweedaagse is voor derdejaarsstudenten HBO-Verpleegkunde (HBO-V) uit Den Bosch en Turnhout. Afgelopen zomer studeerde de eerste lichting verpleegkundigen in Den Bosch af. Bij HBO-V in Breda wordt de Palliatieve Tweedaagse al jaren gehouden, in samenwerking met een hogeschool uit Antwerpen. Maar in Den Bosch is het congres dit keer voor het eerst, dankzij een nieuwe samenwerking met de Thomas More hogeschool uit Turnhout.

{mosimage} 

Morgen zijn de Nederlanders op bezoek bij de Belgen, met een uitgebreid programma op de hogeschool in Turnhout. Maar het congres ging vanochtend van start met een plenair deel in het Bossche Atrium: een discussie rondom stellingen als ‘Door te veel richtlijnen gaat de ziel van de zorg verloren’. Een andere stelling ging over het belang van extra zorg, bijvoorbeeld in de vorm van aroma-, muziek- of massagetherapie.

Hallelujah

Zo gaven AGZ-docenten Jaap van Omme en Renate Snijders na de lunch, tijdens de workshoprondes, een workshop rondom muziek en poëzie. Samen met de aanwezige studenten zongen zij het lied ‘Hallelujah’ van Leonard Cohen. ‘Muziek gaat een patiënt natuurlijk niet beter maken, dus wat dat betreft kunnen we formeel niet spreken van therapie. Maar muziek kan wel verlichting geven’, vertelde Van Omme.

{mosimage} 

AGZ-docent Anke Clarijs gaf een workshop over partners. In 2004 studeerde Clarijs af aan HBO-V in Breda. Voor haar afstudeeronderzoek sprak zij met zeven partners van iemand met kanker over hun emoties en gevoelens. ‘Partners, meestal ook mantelzorger, komen echt in een maalstroom terecht: ze vliegen van schuldgevoel naar hoop en van boosheid naar machteloosheid. Aandacht steken in de partner moet meer gebeuren in de zorg.’

Bijzaak

De workshop was voor de meeste van de aanwezige studenten een eye-opener, want de partner is eigenlijk bijzaak voor de gemiddelde verpleegkundige. ‘Ik merk bij mezelf dat ik niet naar hun welzijn vraag, omdat ik bang ben voor een lang verhaal en dat halfuurtje heb ik hard nodig’, merkte een deeltijdstudent op.

Clarijs betreurde dit: ‘Ik besef dat verpleegkundigen die tijdsdruk hebben en dat er op de werkvloer vaak een bepaalde routine en cultuur is. Maar bekijk het zo: een patiënt lijdt ook onder een gestresste en ongelukkige partner. Expliciet en exclusief tijd en aandacht schenken aan de partner of mantelzorger is voor iedereen goed.’ [LJ]

Punt. Of had jij nog wat?

Meer lezen?