Het wordt zo langzamerhand tijd dat de schrijversvakbond actie onderneemt tegen David Mitchell vanwege broodroof. Nu levert deze Brit verdorie weer een boek af waarin hij meerdere genres overschrijdt. Alles zit erin: een coming-of-age verhaal, fantasie, science fiction en thriller. En nog goed ook.
Tijdmeters is een boek dat bestaat uit zes verhalen die heel verschillend zijn van karakter. Zo beschrijft het eerste verhaal het leven van de Britse tiener Holly Sykes in 1984, gaat een ander verhaal over oorlogscorrespondent Ed die maar moeilijk kan wennen aan het gezinsleven en gaat weer een ander verhaal over de strijd tussen mensen die steeds terugkeren in een nieuw leven en een groep mensen die andere doden om de veroudering van het lichaam tegen te gaan. Het is knap hoe Mitchell de zes verhalen tot een geheel heeft weten te smeden.
Even slikken
David Mitchell, in Nederland vooral bekend van Wolkenatlas (verfilmd als Cloud Atlas) en De niet verhoorde gebeden van Jacob de Zoet, maakt het de lezer echter niet altijd even makkelijk. Tijdmeters is namelijk een belangrijk onderdeel van een ‘meta-boek’ waar Mitchell al zijn werk onder schaart. Het past dus binnen hetzelfde universum als de eerder genoemde boeken. Trouwe Mitchell-lezers zullen veel plezier beleven aan de terugkeer van hoofdpersonen en locaties, maar is Tijdmeters je eerste David Mitchell dan moet je waarschijnlijk af en toe even slikken om de hoeveelheid personages die in korte tijd over je heen gestort wordt.
Hoewel Mitchell niet vies is van wat fantasie en parallelle universums, zijn het voorhal die verhalen die zich afspelen in de ‘realiteit’ die het meest beklijven. Als geen ander weet Mitchell een band te creëren tussen lezer en hoofdpersoon. Dat hij daarnaast een prachtig tijdsbeeld schetst van Engeland in de jaren ’80, ’00 en de toekomst is alleen maar meegenomen.
Tijdmeters is een boek dat je meerdere keren wil lezen.
Punt. Of had jij nog wat?