Column: uitgebuite studenten

Vastigheid? Dat is iets waar je tegenwoordig alleen maar van kunt dromen. Tenzij je geluk hebt (het soort geluk waarvoor je twee engeltjes op je schouder nodig hebt), dan krijg je als hardwerkende student die zijn weekenden opgeeft om een zakcentje bij te verdienen, een vast contract aangeboden.

‘Na drie contracten hard werken word je zonder pardon op straat gezet’

Ik merk dat nogal wat studenten last hebben van ‘die wet’. Die wet die voorschrijft dat je drie keer heel gelukkig een contract mag tekenen en daarna een vast contract krijgt. Of in de meeste gevallen: dus niet. Na drie contracten hard werken word je zonder pardon op straat gezet, en kun je weer op zoek naar een ander bedrijf om je met heel je hart in te storten.

‘Dat je geniet van alle rotklusjes die voor jou als weekendhulp blijven liggen’

Want dat wordt tegenwoordig van je verwacht. Dat je lééft voor het bedrijf. Dat je er een passie voor hebt. Dat je met passie die levensmiddelen over de kassa schuift. Dat je geniet van alle rotklusjes die voor jou als weekendhulp zijn blijven liggen. Want het is tenslotte je bijbaan. Daar leven wij studenten voor. Behalve ik dan. Ik zal misschien wel een uitzondering zijn. Maar mijn eigen leven niet meer leven om voor mijn bijbaan te kunnen leven (volg je hem nog?), dat gaat mij te ver.

‘Jij hebt geen leven op zaterdag’

Maar hoe minder jij je eigen leven leeft, hoe liever de werkgever je heeft. Vakantie-uren? Kun je die niet gewoon laten uitbetalen zodat je nog meer kunt werken? Eén keer een zaterdag vrij vragen voor een festival? Sorry hoor, maar wat denk je wel niet. Je bent wéékendhulp. Je hebt geen leven op zaterdag. Daarnaast willen ze dat je als weekendhulp ook een ‘doordeweekse bijspringer’ bent. Heerlijk goedkoop. Het liefst betalen ze die uurtjes nog zwart uit ook. Want vakantiegeld of ATV-uren, wat moeten studenten daarmee? Kost alleen maar geld, voor de werkgever dan.

En als je het lef hebt om voor je arbeidsrechten op te komen, dan heb je je doodsvonnis getekend. Dan nemen ze wel weer iemand anders aan die wel akkoord gaat met uitbuiting. Maar ach, voordat je voor je rechten op kunt komen moet je op zijn minst een bijbaantje hébben. En dat is tegenwoordig al een hele klus.

P.S. Er zijn natuurlijk wel bedrijven die gewoon netjes met studenten omgaan. Applaus voor jullie! Voor de vele bedrijven die misbruik maken van studenten: schaam jullie diep.

Evi Kuunders is tweedejaarsstudent Communicatie in Breda.