Column: bruggen bouwen

Wat komen ze hier doen? Kunnen ze zich wel aanpassen? Ze zijn hier toch maar tijdelijk? Ik heb het nooit erg gevonden hoor, al die angst ten opzichte van vluchtelingen. Hoe kun je nou niet angstig zijn voor iets dat onbekend voor je is?

Hoe kun je nou niet angstig zijn voor iets dat onbekend voor je is?

De eerste vragen zijn vragen die tegenwoordig veel gesteld worden in de Nederlandse gemeenschap, de laatste vraag is een vraag die mij persoonlijk erg bezighoudt. Hoe kun je nou niet angstig zijn voor iets dat onbekend voor je is?
Ik vind het erg jammer dat we als ‘medelanders’ onbekend zijn voor elkaar. Dat een ander onbekend is, betekent dat je onwetend bent, en onwetendheid zaait angst, angst veroorzaakt afkeer, uit afkeer ontstaat haat en haat is het tegenovergestelde van liefde. Wat is een samenleving zonder liefde?

‘Ik was een klein meisje dat uit een ander land kwam’

Zelf ben ik het ook geweest: onbekend. Ik kwam hier zestien jaar geleden op mijn vierde binnen huppelen als politieke vluchteling. Mijn eerste stapjes in Nederland. Ik was een klein meisje dat uit een ander land kwam, een andere taal sprak, een ander cultuur aanhield, andere gerechten at en ik had ook nog eens een ander geloof. Een groot vraagteken voor iedere Nederlander die met dat meisje te maken kreeg. Andersom was dat ook zo. Alleen besefte niet iedereen dat. Gek was dat. Wist ik dan wel wie iedereen was en hoe het hier in Nederland allemaal in elkaar stak?

‘Je kiest je buurman toch ook niet uit?’

Ik groeide op in een samenleving die ik bewonderde. Al die verschillende mensen, allemaal in één land. Hoe doe je dat eigenlijk? Zelf zocht ik de diversiteit op en iedereen die anders was, maakte mij nieuwsgierig. Logisch hoor, dat je ‘je eigen soort’ mensen om je heen wilt hebben en de mensen die op je lijken als beste vrienden neemt, maar leef je ook niet met anderen samen? Je kiest je buurman toch ook niet uit?

‘Zijn we niet allemaal gewoon mens?’

Ik heb mezelf een belofte gedaan. Ik wil bruggen gaan bouwen. Verbintenissen leggen tussen de groepen die samenleven zodat er wederzijds begrip ontstaat. De verschillende werelden van die groepen verbinden door middel van het opzoeken van overeenkomsten en het uitwisselen van gedachtes en ervaringen. De bewondering die ik had voor Nederland was namelijk mijn beleefde erkenning dat ‘de Nederlander’ op mij leek, en ik eigenlijk ook op ‘de Nederlander’. Gek, maar goed. Zijn we niet allemaal gewoon mens?

Maryam Kurdi is tweedejaarsstudent Sociaal Pedagogische Hulpverlening in Breda.