Na alle politieke strijd over kwaliteitsbewaking in het hoger onderwijs is het stof neergedaald en wat blijkt? Er gaat helemaal niet zoveel veranderen als gedacht.
Elke zes jaar haalt accreditatieorganisatie NVAO de opleidingen in het hoger onderwijs door de mangel: voldoen ze aan het niveau dat we mogen verwachten? Lopen er genoeg docenten rond, zijn de scripties goed genoeg, zijn de gebouwen in orde?
Gehele instelling in een keer
De keuring van het onderwijs kost veel tijd en moeite, waar vooral universiteiten over klagen. Een eerdere poging om er iets aan te doen (één toets voor de hele onderwijsinstelling en dan beperkte keuringen per opleiding) zette volgens hen geen zoden aan de dijk. Het zou eenvoudiger kunnen, is hun gedachte. Kijk gewoon of een onderwijsinstelling zijn kwaliteitsbewaking op orde heeft en keur dan in één klap alle opleidingen goed: met andere woorden, accrediteer de hele instelling.
Minister Bussemaker wilde daar wel mee experimenteren, maar met name regeringspartij VVD zag het niet zitten. Die dacht terug aan pijnlijke affaires in het verleden en wilde dat alle opleidingen ook in de toekomst afzonderlijk gekeurd zouden worden.
Zes instellingen mogen experimenteren
Dus rolde er een compromis uit: drie universiteiten en drie hogescholen mogen gaan experimenteren met instellingsaccreditatie. Welke dit zijn is nog niet bekend. De NVAO gaat toch nog het eindniveau van de opleidingen beoordelen, maar de rest van het onderwijs mogen deze zes instellingen zelf door deskundigen laten keuren, bevestigt NVAO-voorzitter Anne Flierman. Zolang ze de oordelen maar openbaar maken.
Een uitgebreid interview met Opperkeurmeester Flierman lees je via universiteitskrant DUB.
Punt. Of had jij nog wat?