Dankzij de prettige, gedetailleerde schrijfstijl van Peter Terrin verslindt de lezer zijn nieuwe roman Yucca. Ondanks het hergebruik van personages uit eerdere boeken, boeit de schrijver ook nieuwe lezers.
Na elf jaar komt Viktor vrij uit de gevangenis. De Gier, een oude man uit de misdaadwereld, neemt hem onder zijn hoede. In ruil brengt Viktor hem naar geheime afspraken en houdt hij een oogje in het zeil bij cateringbedrijf Yucca, zijn nieuwe werkplek. Jaren later kruist Viktors’pad met dat van kunstenares Renée. Zij kreeg op haar vierde een hartinfarct waardoor zij voor de rest van haar leven een beperking heeft. Nu wordt zij vanwege haar kunstwerken, die vele mensenlevens veranderen, bedreigd. Via een geluidsopname vertelt Renéé haar jonge zoon over haar leven. Geïnspireerd door de opname van haar grootvader over zijn rol als politie-inspecteur in het onderzoek naar de Bende van Nijvel, een Belgische criminele organisatie, en zijn getuigenis van hun laatste aanval.
Terrin recyclet
In Yucca hergebruikt Terrin personages en verhaallijnen uit zijn eerdere boeken en toneelstukken. Viktor is de hoofdpersoon in Blanco (2003), Renée verscheen in AKO Literatuurprijs winnaar Post Mortem (2012) en de verhaallijn over de Bende van Nijvel kwam eerder voor in Verdacht (2015). Daardoor weten nieuwe lezers minder over de personages en oudere verhaallijnen dan trouwe Terrin-volgers. In Yucca beschrijft Terrin deze personages en hun verleden zeer uitgebreid. Zoals wanneer Viktor terugdenkt aan de vergaande beschermingsmaatregelen voor zijn zoon uit Blanco en Renée vertelt over het hartinfarct dat plaatsvond in Post Mortem.
De verhaallijnen van Victor en Renée in Yucca zijn als het ware het vervolg de eerdere boeken. De lezer volgt Viktor wanneer hij uit de gevangenis komt en zijn leven weer probeert op te pakken. Renée blikt in de opname terug op de gevolgen van haar hartinfarct en haar eerdere kunstwerken. Vervolgens leest de lezer haar gedachten als de dreiging werkelijkheid wordt. De gedetailleerde beschrijvingen en de goede aansluiting van het nieuwe materiaal op de oude gebeurtenissen zorgen voor voldoende duidelijkheid in het boek. Daardoor is Yucca ook voor nieuwe lezers begrijpelijk.
Open einde
Na De bewaker (2009) en Monte Carlo (2014) laat Terrin in Yucca opnieuw zien een meester in details te zijn. Zijn krachtige en precieze schrijfstijl zorgen voor spanning in een boek met veel onbelangrijke momenten, zoals wanneer Viktor de gevangenis verlaat en een tijd naar nabijgelegen bomen staart. Daarnaast geeft Terrin de lezers nieuwe informatie op precies de juiste momenten om hun nieuwsgierigheid te prikkelen. Helaas doet hij dit niet op het einde, wanneer hij de lezer laat zitten met de vraag wat er met Viktor en Renée gebeurt.
De schrijfstijl van Terrin zorgt ervoor dat het boek ondanks het trage verloop lekker wegleest. De details zijn niet langdradig en saai, maar zorgen er juist voor dat de lezer helemaal op gaat in de wereld van Yucca. Voor liefhebbers van complexere verhalen is dit echt een aanrader, maar wie niets heeft met gedetailleerde beschrijvingen kan Yucca maar beter links laten liggen.
Punt. Of had jij nog wat?