Mensen die je geruststellen dat het niet aan jou ligt maar aan hen zijn lieve mensen. Lieve mensen die de waarheid niet spreken. Jullie kennen het cliché wel: “it’s not you, it’s me.” Een zinnetje dat ik altijd als akelig heb ervaren en waarvan ik nooit heb begrepen dat er mensen zijn die het geloven. Natuurlijk ligt het wel aan mij. Iets in mij bevalt jou gewoon niet, daar kun je jezelf de schuld niet van geven. Of toch wel?
Mensen bekritiseren elkaar snel en vaak ook genadeloos. Of dat nou zo erg is? Vroeger vond ik van wel. Vroeger vond ik het erg als iemand mij niet mocht. Vroeger vond ik het erg als iemand vond dat ik iets niet goed deed, en met vroeger bedoel ik eigenlijk nog tot zo’n twee weken geleden. Het bekritiseren is niet eens wat ik erg vond, nee, opbouwend kritiek is juist welkom maar het snel en genadeloos geven van kritiek zeker niet. Soms voel je je daardoor machteloos door een lawine aan pijnlijke woorden. Woorden die door je veilig gebouwde muur heen boren en een spoor van verdriet achterlaten. “Denk je nou echt zo over mij?”
‘Je zou de zoetste appel kunnen zijn, en toch zullen er mensen zijn die niet van appels houden’
Sommige mensen hebben een oordeel over je klaar staan terwijl ze die nog niet kunnen hebben. Anderen oordelen terwijl het niet aan hen is om een oordeel over jou te vellen. Nog een groep mensen is open en eerlijk en zegt het je recht voor z’n raap. Niets mis mee en door een groot deel van de bevolking ook het meest gewaardeerde vorm van kritiek, maar ligt het aan mij of doen deze mensen het vaak dan zo dat ze je totaal neerhalen?
Misschien ligt het ook echt aan mij hoor. Misschien let ik teveel op lichaamshouding, gezichtpunt en handelswijze van de gene die mij bekritiseerd. Misschien speelt dat een grote rol in hoe ik kritiek ervaar en hoor ik daardoor niet goed wat degene mij probeert te vertellen, of misschien wel te adviseren. Misschien voel ik me daardoor snel persoonlijk aangevallen.
Een tijdje geleden heb ik geleerd dat ik dit, mij persoonlijk aangevallen voelen, kan voorkomen door alleen te leren luisteren naar de woorden die tegen me gezegd woorden. Vaak zijn dat woorden die ik dan makkelijk voor mezelf kan relativeren: “Je zou de zoetste appel kunnen zijn, en toch zullen er mensen zijn die niet van appels houden”. Niet van appels, of misschien alleen niet van zoete appels. Misschien vinden ze zure appels hartstikke lekker. Is het niet zo dat smaken gewoon verschillen?
Maryam Kurdi is derdejaarsstudent Sociaal Pedagogische Hulpverlening in Breda.
Punt. Of had jij nog wat?