In wat voor wereld leven wij? Is het mogelijk om met een schone lei te beginnen? Het zijn enkele kernvragen waaromheen de Belgische schrijfster Annelies Verbeke vijftien korte verhalen schreef. Ze creëert met enkele rake zinnen compleet nieuwe karakters.
Verbeke brak in Nederland in 2015 echt door met haar roman Dertig Dagen. Dat gaat over een Senegalese huisschilder in de Vlaamse westhoek die te maken krijgt met vreemdelingenhaat en armoede. In alle opzichten een geëngageerd boek. Hetzelfde kan gezegd worden van de net verschenen verhalenbundel Halleluja, ook daarin raakt ze eigentijdse onderwerpen maar wordt opnieuw niet drammerig.
Migranten
Als Verbeke iets kan, is het karakters op papier leven geven. Ze heeft aan twee bladzijden genoeg om je te laten meeleven met een uitgehuwelijkte vrouw die voor het eerst in België komt, of de man van Afrikaanse afkomst die allerlei rotklusjes probeert te krijgen om de kost te verdienen. Zware onderwerpen die op een luchtige manier gebracht worden.
Catastrofe
Verbeke schuwt ook andere actuele thema’s niet. Zo gaat een van de verhalen over Jenifer, die door haar baas naar een huisje in upstate New York wordt gevlogen. Deze Bob, een architect in Brussel, gelooft dat de wereld zal vergaan. De verwachte catastrofe vindt niet plaats en brengt Jenifer in een lastige situatie. En wat te denken van de dementerende vrouw die wordt verzorgd door een zeer menselijke robot? Of het hoger opgeleide stel dat besluit te gaan leven zoals in de oertijd?
Hoewel niet alle verhalen even sterk zijn, weet Verbeke met Halleluja weer te overtuigen als een van de betere hedendaagse Belgische schrijvers. Niet overtuigd? Lees dan het eerste verhaal in deze bundel maar.
Punt. Of had jij nog wat?