Een student Communication & Multimedia Design is het oneens met de onvoldoende voor zijn minoropdracht (minor Meaningfull Data Design). Hij voelt zich onheus bejegend door zijn minordocenten en stapt naar het College van Beroep voor de Examens (COBEX)
Het is opvallend druk in de kleine zittingsruimte op de Bijster in Breda. De voorzitter van het COBEX, een docentlid, studentlid en de griffier zitten aan de ene kant van de lange tafel. Aanwezig zijn ook twee leden van de examencommissie, twee docenten en de student en zijn broer. “Hij is gefrustreerd en nerveus, ik ben hier om om gerust te stellen”, laat de broer het gezelschap weten.
Herkansingsopdracht
Aanvankelijk dient de student een klacht in bij de examencommissie, waarop deze een gesprek voert met de docenten. Hieruit volgt het besluit dat de student een latere inleverdatum krijgt inclusief herzieningsoptie. Daar legt de student zich niet bij neer. “De opdracht die ik nu moet maken, staat gelijk aan een geheel nieuwe opdracht”, brengt hij verontwaardigd uit.
Volgens hem hebben andere studenten een kleinere herkansingsopdracht gemaakt. In een schriftelijke verklaring vertelt hij uitvoerig wat er is gebeurd. De student zou volgens eigen zeggen tijdens feedbacksessies finaal zijn afgekraakt. Op momenten meent hij het gevoel te hebbben gehad dat de docenten hem uitlachten. Zijn herkansingsopdracht zou bovendien zwaarder zijn dan die van enkele medestudenten.
‘Ik heb vaker problemen gehad met deze heren’
Waarom ik?
Hij vervolgt: “Ik begrijp niet waarom ik zo word behandeld. Waarom ik?” Verwijtend kijkt hij de docenten aan. “Al voordat ik aan deze minor begon, hield ik mijn hart vast. Ik heb vaker problemen gehad met deze heren. Toch wilde ik me niet laten tegenhouden. Ik dacht: als het moet, zet ik me twee keer zo hard in. Nu heb ik spijt dat ik dat risico heb genomen.”
“Wij staan achter ons oordeel. Het werk is onvoldoende en er dient een herkansingsopdracht gemaakt te worden. Natuurlijk zijn we bereid onze feedback en de opdracht opnieuw toe te lichten, maar we blijven bij de onvoldoende”, aldus de docenten, die tijdens hun verhaal meerdere keren worden onderbroken door de student. “Kunt u mij vertellen waarom ik anders word behandeld dan andere studenten?”, vraagt hij onder meer.
‘Ik ben er nu echt klaar mee’
Welles-nietes
Wat volgt is een welles-nietesspelletje tussen de student en de docenten. Aanvankelijk is vooral de student fel, maar later beginnen beide partijen hun stem te verheffen, tot de COBEX-voorzitter hen onderbreekt. “Iedereen wordt emotioneel en begint veel te hard te praten. Dat is nergens voor nodig.” De voorzitter geeft de student nog een keer de kans om het schikkingsvoorstel van de examencommissie te accepteren. Dat weigert hij.
Een aantal harde verwijten verder beëindigt de voorzitter de zitting. “Ik ben er nu echt klaar mee. We hebben alle standpunten gehoord en nemen binnen twee à drie weken een beslissing. Het schikkingsvoorstel is daarmee wel van tafel.”
Fred
Ik vind het slecht dat tegenwoordig ook de emotie wordt omschreven, totaal geen meerwaarde. De nuance komt voort uit weergave van de feiten en de analyse daarvan en niet uit de emotie.
W*M
Ik vind het mooi dat tegenwoordig ook de emotie word omschreven, een echte meerwaarde voor wie dit leest om zo meer nuance aan zijn mening aan te brengen.