Hoe is het om te leven in een dictatuur als Noord-Korea en hoe zouden Noord-Koreanen aankijken tegen onze westerse samenleving? Honden huilen niet, het debuut van Anne Moraal, geeft antwoord op deze vragen.
Jin Kyoung, de hoofdpersoon in Honden huilen niet, groeit op in Noord-Korea als kind van een beroemd wetenschapper. Na zijn dood stort Jins wereld in en wil ze maar één ding: ontsnappen aan haar verdriet. Ze wordt samen met enkele anderen door het regime uitverkoren om te gaan werken in een Noord-Koreaans restaurant in een voormalig buurthuis in Amsterdam Osdorp. Op deze manier probeert Noord-Korea haar imago in het westen op te vijzelen. Haar reisgenoten blijken allemaal hun eigen redenen te hebben om hun vaderland achter zich te laten en niet iedereen keert terug.
Beklemmend
Schrijver Anne Moraal woonde een aantal maanden in Zuid-Korea en reisde twee jaar geleden af naar Noord-Korea om research te doen voor dit boek. Daardoor weet ze de beklemmende sfeer van het leven in Noord-Korea op realistische wijze neer te zetten, zoals de inwoners het zelf waarschijnlijk ervaren. Het is tragisch, maar niet oordelend en dat is knap.
De manier waarop Jin en haar mede-Koreanen kijken naar de westerse samenleving wordt ook prachtig weergegeven. Geïndoctrineerd als ze zijn, kijken de personages op een hele andere manier naar bijvoorbeeld de uitverkoop in de Bijenkorf en niet bijgehouden voortuinen.
Soms een sprookje
Moraal maakt van haar boek deels een sprookje waarin Jin verhalen vertelt, maar onderbreekt dat regelmatig met de situatie waarin de hoofdpersoon zich gedurende het boek bevindt: een verhoor door Noord-Koreaanse agenten.
Honden huilen niet is een goed geschreven debuut dat vraagt om gelezen te worden.
Punt. Of had jij nog wat?