Hen telt de dagen tot hun pensioen. Het zijn er te veel. Het sprintje naar de trein maakte dat hen hun longen uit hun lijf moest hoesten. Braakneigingen kon hen nauwelijks onderdrukken toen hen het genderneutrale ‘beste reizigers’ door de coupé hoorde galmen. Ook bij hun academie vindt deze onzin vruchtbare bodem. Sinds de nieuwe APA-richtlijnen afgelopen oktober zijn gepubliceerd mogen hun studenten onleesbare, genderneutrale teksten inleveren. Zelfs die zure columnist van Punt treitert hen. Ook weer in dit stukje waarin hen zelfs al hun gedachten ontmant. ‘Dat grote geslachtsdeel’ denkt hen. Zie je wel! Doet hen het weer! Hen weigert zelfs het eeuwenoude drie letters tellende scheldwoord te gebruiken.
Hen herinnerde zich de weerstand die hen voelde toen in de jaren ’90 overal de toevoeging m/v verscheen en bij publicaties zonnodig vermeld moest worden dat overal waar ‘hij’ stond geschreven ook ‘zij’ bedoeld werd. Inmiddels was hen daar wel aan gewend, maar dit? Het voelt alsof het allerlaatste beetje mannelijkheid uit hun leven is geroofd. Hen voelt zich een castraat binnen deze geneutraliseerde samenleving. Ook mag hen zich niet meer blank noemen en wordt hen voortdurend gecorrigeerd door radicale studenten die hen er fijntjes op wijzen dat hen ‘wit’ moet zeggen. Wit is immers ook een kleur. Snel drukt hen z’n peuk uit tegen hun schoenzool; roken is er ook al niet meer bij. Het liefste zou hen hun gezicht met de zwarte roet insmeren.
‘Het voelt alsof het allerlaatste beetje mannelijkheid uit hun leven is geroofd’
Al een tijdje voelt hen dat hen een daad moet stellen. Dit moet stoppen en hen is de uitgewezen persoon om dat te doen. Hen sleept zich naar de collegezaal. Hen kijkt wat rond en walgt van de met stickers ‘verfraaide’ laptops, de regenboogetuitjes en de geslachtsloze kapsels.
Hen hijst zich moeizaam op de desk. Het geluid in de volle hoorcollegezaal dooft langzaam uit. Alle aanwezigen kijken hen vol ongeloof aan. In een vlotte beweging trekt hen hun broek naar hun enkels en roept: ‘Ik ben god-ver-dom-me een blanke man!’. Een zacht en piepend stemmetje klinkt van achter uit de zaal: ‘Zou u niet zo willen vloeken alstublieft?’
Stefan van Teeffelen is docent bij de opleiding Social Work in Den Bosch
Punt. Of had jij nog wat?