Mensen hebben familie, vrienden, kennissen, collega’s en met een beetje geluk ook een partner. Van hen krijg je wat je nodig hebt: bevestiging, zelfvertrouwen, kracht en liefde. Soms ga je tot het uiterste om dat te krijgen. Waar ben je dan eigenlijk mee bezig?
Herken je het als anderen tegen je zeggen: “Jij lijkt echt op mij, we hebben zoveel gemeen.”? Jij lacht en knikt en denkt: deze persoon kent mij niet eens. Want achter die lach en je knik schuilen jouw geheimen. Die kunnen voortkomen uit schaamte, onwetendheid of angst. Vooral de angst om dat wat je nodig hebt te verliezen. Je gaat je aanpassen om bij elke groep de juiste woorden te vinden en te zeggen. Oftewel je zegt wat sociaal wenselijk is en acteert daarop verder, maar is het sociaal wenselijk dat jij jezelf wegstopt?
‘Is het sociaal wenselijk dat jij jezelf wegstopt?’
Bij veel opleidingen is daar aandacht voor. Goede voorbeelden zijn psychologie en fysiotherapie, want hoe kun jij anderen helpen als jij jezelf wegcijfert? Wellicht werkt het op de korte termijn, maar op de lange termijn niet. Het eerste wat je doet bij fysiotherapie is het lichaam van medestudenten ontdekken. Geen geheimen voor jezelf en ook niet voor anderen. Elk onvolkomenheid zie je en je leert hoe je daarmee het beste kunt leven. Om later klachten te voorkomen. Het erkennen en toegeven is belangrijk om te groeien. ‘Auditie doen’ heeft hier geen zin als je bijvorobeeld preuts bent, want daar prikken mensen zo doorheen.
Je hebt een liefdevolle familie en goede vrienden om je heen en daarmee hoef je echt niet alles te delen. Het leven is wel leuker als je precies diegene vindt waarmee je alles kunt delen, zodat je echt kunt groeien als persoon. Stop met acteren, Stop met audities, Wees jezelf met al je onvolkomenheden, want je verdient het om jezelf te mogen zijn! Welkom in 2020.
Akash Hanoeman is vierdejaarsstudent Bedrijfskunde in Breda
Punt. Of had jij nog wat?