Het is een warme dag begin juni wanneer ik dit schrijf. 25 °C om precies te zijn. Iedereen geniet van het mooie weer, de stranden liggen vol en zelfs de terrasjes worden druk bezocht. Heel even lijkt het een perfecte chilldag, totdat ik in mijn agenda kijk. Die staat namelijk bomvol met allerlei deadlines die steeds dichterbij komen.
Mijn tweede studiejaar zit er alweer bijna op, ik moet alleen nog al die deadlines halen. Maar ik heb goede moed. Ondanks de abnormale ‘schooldagen’, verliep het einde van het jaar vrij soepel bij mij. Thank god. Daarnaast heb ik zeker een aantal dingen geleerd tijdens deze gekke coronatijden. Bijvoorbeeld: je hebt elkaar nodig. Vandaag, morgen, altijd.
‘Nu verlang ik naar die nachten dat ik nét iets te diep in het glaasje heb gekeken’
Voorheen vond ik het wel lekker als ik een weekendje niks te doen had, nu verlang ik naar die nachten dat ik nét iets te diep in het glaasje had gekeken en de volgende dag mijn voeten pijn deden van het dansen. Gelukkig bestaat Snapchat en kun je elke dag je herinneringen terugkijken (en dat doe ik dan ook écht elke dag).
Daarnaast mis ik school. There, I said it. Ik merk nu, omdat ik elke dag thuis zit, je echt energie en voldoening uit je schooldag haalde. Al die mensen om je heen met verschillende visies en meningen, discussies over of het raam nu dicht of open moet, de soep in het Avans LD-gebouw, ik mis het allemaal.
Ik mag van geluk spreken dat ik überhaupt mijn jaar af kan maken. Al die technologie heeft ons toch nog goed gedaan (maak dat je ouders maar wijs…). Toch kan ik niet wachten op de dag dat we afscheid nemen van Corona. Voor nu, de virtuele groetjes. Die deadlines halen zich niet vanzelf.
Kaya Bolier is tweedejaarsstudent Communicatie in Breda
Punt. Of had jij nog wat?