Lisa Stuivenwold is tweedejaarsstudent Social Work in Den Bosch en loopt stage bij 113 Zelfmoordpreventie. Een heftige stage, al is er genoeg ruimte voor plezier. “Het is ook gewoon gezellig, we kunnen goed met elkaar lachen.“
Voordat Lisa aan haar studie Social Work in Den Bosch begon, volgde ze de mbo-opleiding tot Pedagogisch Medewerkster Jeugdzorg. Bij Avans nam ze zich echter voor om ook met andere doelgroepen te werken. “Een oud-studiegenoot liep stage bij 113 en was er heel enthousiast over”, zegt Lisa. Zelf solliciteerde ze er kort daarna. “Het is er heel divers en je wordt er communicatief op de proef gesteld. Daar zag ik wel wat in.”
Luisterend oor
113 Zelfmoordpreventie doet in het binnen- en buitenland onderzoek naar suïcide, maar is vooral bekend om de crisislijn. Dag en nacht kan iedereen die het nodig heeft chatten en bellen met iemand van 113, zoals Lisa. “In die gesprekken blijven we rustig en vragen we hoe het komt dat iemand met ons belt en of iemand echt tot zelfdoding wil overgaan. Negen van de tien bellers wil dat namelijk niet echt, maar heeft vooral behoefte aan een luisterend oor. Ze willen hulp”, vertelt ze.
“We werken met een rijtje standaard vragen die we altijd stellen. Waar iemand is, of iemand al iets heeft gedaan en of er middelen in de buurt zijn waarmee ze zichzelf iets kunnen aandoen. En we doen vaak een ademhalingsoefening.”
Verplicht werken op kantoor
Bellen en chatten zijn op papier werkzaamheden die prima vanuit huis kunnen worden uitgevoerd. Toch werkt Lisa, net als de andere stagiairs en vrijwilligers, elke dienst op het kantoor in Amsterdam. “Dat is verplicht, zodat medewerkers ons mentale ondersteuning kunnen bieden”, zegt Lisa, die dat wel fijn vindt. “Het is ook gewoon gezellig. We hebben een heel leuk team. De gesprekken die we voeren zijn vaak cru en duister. Dat we ook goed met elkaar kunnen lachen, is heel fijn.”
Stage lopen bij 113 is volgens Lisa soms best heftig. “Maar je krijgt er wel een dikke huid door. Toen ik voor het eerst iemand aan de telefoon kreeg die zichzelf had gesneden, schrok ik me kapot. Nu is dat minder. Al moet het niet zo zijn dat het je niet meer raakt”, zegt Lisa, die soms ook boze reacties krijgt als ze met iemand belt. “Dat is naar. Aan de andere kant voelt het fijn als je aardige reacties krijgt wanneer je iemand echt hebt geholpen. Het is geen must, maar je weet dan wel waar je het voor doet.”
Muziek
Om de chats en telefoontjes die Lisa voert een plekje te geven, begint elke dienst met een dagstart en eindigt de dienst met een dagafsluiting. Ook volgt er na elk gevoerd gesprek een momentje met een leidinggevende. “Als ik in de auto naar huis zit, zet ik vaak ook de muziek héél hard aan. Zodra ik dan thuis ben, moet het klaar zijn vind ik. En als dat niet zo is bespreek ik het met een huisgenootje na.”
Zelfreflectie
In de periode dat Lisa nu bij 113 stage loopt, leert ze een hoop. Op het gebied van woordgebruik, intonatie en zelfreflectie heeft ze flinke stappen gezet. “Ik ben empathisch, maar niet altijd zacht. Mijn stemniveau is nu wat liever geworden. En die zelfreflectie is ook belangrijk. Mensen die ons bellen zitten zelf met iets heftigs, maar het is goed om te kijken wat zo’n gesprek met míj doet”, zegt Lisa, die haar stage zo leerzaam vindt dat ze al besloten heeft dat ze er na afloop als vrijwilliger actief blijft. “Ik kan nog een hoop leren en vind het ontzettend interessant.”
Sinds de coronacrisis is het bij 113 drukker dan normaal. Vooral mensen die al niet lekker in hun vel zaten en nu gedwongen binnen moeten blijven, trekken vaker aan de bel. “Praat er daarom over als je het moeilijk hebt. Het is een cliché, maar wel een die waar is. En doe het op tijd”, adviseert Lisa. “Probeer ook de contacten die je hebt te onderhouden, met inachtneming van de coronaregels. Maak een wandelingetje als het kan en zorg goed voor jezelf.”
Heb jij hulp nodig? Je kunt chatten met een medewerker van 113 of bellen naar 0800-0113 of 113.
Punt. Of had jij nog wat?