Terug naar overzicht

Elizabet loopt vanuit haar Nederlandse studio stage op Bonaire

Elizabet Meskin

Een buitenlandse stage is verplicht voor studenten International Business. Maar wat doe je als je door corona niet kan gaan en geen studievertraging wil oplopen? Tweedejaarsstudent Elizabet Meskin vond de oplossing: zij loopt stage op Bonaire vanuit haar Nederlandse studio uit. En dat bevalt prima. ‘’Soms begin ik om 5 uur ’s ochtends, of werk ik door tot 10 uur ’s avonds.’’

‘’De manier waarop ik bij mijn stage op Bonaire terechtkwam is een grappig verhaal’’, vertelt Elizabet lachend. ‘’Ik kwam op Youtube per toeval voorbij het nummer Dream Girl van Ir Sais en Rauw Alejandro. Dat vond ik een heel leuk nummer, waarna ik informatie over de zangers opzocht. Ir Sais kwam uit Bonaire, waarna ik ook informatie over het eiland opzocht. Al snel vond ik het een geweldig interessant eiland, om de cultuur en band met Nederland. Daar wist ik tot die tijd eigenlijk maar weinig van.’’

Geen onnodig risico
De ontdekking van het liedje viel tegelijk met de periode waarin de tweedejaarsstudent in Den Bosch een buitenlandse stage zocht. Ze besloot daarom op Bonaire te zoeken. ‘’Maar door corona mocht ik van Avans niet gaan. Vanuit de overheid wel, maar van school niet. Dat was jammer, maar ik snapte het wel’’, vertelt Elizabet. ‘’Ik was nog niet gevaccineerd en wilde geen onnodig risico zijn voor de bevolking daar.’’

Na een sollicitatiegesprek werd Elizabet aangenomen voor een stage bij organisatie Mangazina di Rei. Dat is een stichting die zich inzet om vooral jongeren kennis te laten maken met oude ambachten van Bonaire, zoals het maken van traditionele cactussoep. Om zo de cultuur niet verloren te laten gaan en jongeren te behoeden voor criminaliteit. Deze stage voert Elizabeth sinds februari vanuit naar studio in Nijmegen uit. 

Elizabet is er in haar eentje verantwoordelijk voor de marketing. ‘’Daar deden ze tot mijn komst nog niets aan. Ze werken er niet om winst te maken, maar vanuit hun hart. Ik help ze om hun doelgroep duidelijker voor ogen te krijgen. Voor mijn komst richtten ze ‘zich op iedereen’, ik help ze om dat beter te kaderen. Daardoor worden ze iets zakelijker en kunnen ze hun budget beter uitgeven. Ze worden iets zakelijker”, vertelt ze gedreven.

”Ze werken er niet om winst te maken, maar vanuit hun hart.”

Hard werken
De tweedejaarsstudent maakt lange dagen. Op Bonaire is het zes uur vroeger, wat betekent dat Elizabet soms tot 10 uur ’s avonds doorwerkt om te kunnen vergaderen met collega’s. En soms staat ze zelfs al om 5 uur ’s ochtends op, om zo met volle focus te werken. ‘’Ideaal is dat niet. Maar ik probeer er het beste van te maken en dat lukt ook. Ik heb veel direct contact met een collega en zie het hele team een keer per week. We werken hard en krijgen veel gedaan. Het scheelt dat ik bij een organisatie zit waar ik me thuis voel. Ze helpen mensen écht. Dat ik daar een bijdrage aan kan leveren, is heel leuk. Dat lange werken vind ik oprecht geen probleem.’’ 

Persoonlijke ontwikkeling
Dat Elizabet niet naar het eiland gaat, vindt ze ergens toch wel jammer. Ze had er graag de cultuur en mensen leren kennen. Maar ze ziet ook voordelen. ‘’Ik kan me volledig focussen op het helpen van de stichting. Als ik naar Bonaire was gegaan, was ik óók bezig geweest met mijn persoonlijke ontwikkeling. Maar ik loop stage om de organisatie te helpen, en doe het niet voor mezelf.’’

Toch hoopt ze in het vervolg van haar studie bij Avans wel naar het buitenland te gaan, om te ervaren hoe het is om een lange tijd in een ander land te verblijven. Een Aziatisch land staat hoog op haar lijstje. ‘’Ik ben benieuwd naar de manier van werken daar. Ik vind dat je een land niet alleen moet uitzoeken omdat je het een mooi land vindt, maar ook omdat je een andere werkcultuur wil ervaren.’’

Punt. Of had jij nog wat?

Meer lezen?