Een dag per week, als Isabelle van Esch niet bezig is met het volgen van haar minor of studeren, geeft de derdejaarsstudent bij St. Joost School of Art & Design betaald tekenles op een basisschool in Den Bosch. En hoewel ze het nooit had gedacht, vindt ze het nog leuk ook. “Kinderen verdienen het beter te worden in tekenen als ze het leuk vinden.“
“Aan het begin vond ik het heel gek om voor een klas met kinderen te staan en ging het met vallen en opstaan. Ik had nog geen enkele onderwijservaring”, vertelt Isabelle eerlijk over haar eerste weken als parttime tekendocent op Kindcentrum ’t Schrijverke in Den Bosch. “Maar het is heel leuk. Om iets aan kinderen te leren wat ik zelf ook heel leuk vind en dat ze daardoor misschien ooit net als ik ook naar een kunstacademie gaan, is heel tof.”
Eng
Plannen om nog tijdens haar studie of überhaupt ooit op een basisschool te gaan werken, had Isabelle niet. Het was dat een docent op de kunstacademie, van wie de kinderen op de betreffende basisschool zitten, aan haar vroeg of het iets voor haar was. Zij wist dat ze er een nieuwe, jongere docent zochten. “In eerste instantie leek het me helemaal niets voor mij. Maar wat later dacht ik: ik wil niet altijd nee zeggen tegen nieuwe dingen, alleen omdat ik het eng vind. Dus ging ik op gesprek bij de school, waar het gelijk heel goed voelde.”
Stillevens
Eens per week geeft Isabelle tekenles aan kinderen van groep 7/8. De lessen van de Helmondse student beginnen meestal met een theoretisch gedeelte, waarin ze vertelt over de tekentechniek en bekende kunstenaars, gevolgd door een praktijkopdracht. Daarna gaan leerlingen in groepjes zelf aan de slag. “We hebben al portretten gemaakt, kaartjes voor senioren in verzorgingshuizen die ik ook daar heb uitgedeeld en we gaan stillevens maken”, zegt Isabelle, die inspiratie voor opdrachten vaak uit haar studie haalt. “Maar dan maak ik ze wat simpeler. Dat was eerst best moeilijk, want wat kunnen de kinderen wel en niet? Gelukkig gaat het steeds beter.”
Lesgeven betekent overigens wel meer dan alleen kunnen tekenen, ondervindt Isabelle inmiddels. Want zonder Pabo-achtergrond of andere onderwijskundige ervaring, is het toch best lastig om orde te houden in een groep enthousiaste kinderen. “Ik word niet snel boos, waardoor kinderen ver bij me kunnen gaan. Soms moet ik wat sneller ingrijpen, want kinderen mogen natuurlijk niet alles zeggen en doen. Dat is moeilijk.”
Motoriek
Tekenles op scholen is iets waar de derdejaarsstudent zich graag hard voor maakt. Ze merkt dat het vaak een ondergeschoven kindje is en maar weinig aandacht krijgt in het onderwijscurriculum. “Terwijl kinderen het verdienen beter te worden in tekenen als ze het leuk vinden. Dat gebeurt niet als je het zo heel af en toe doet, maar pas als je het wekelijks doet. Een goed uur is dan genoeg”, zegt de Avansstudent, die aangeeft dat dergelijke creatieve lessen ook leerzaam zijn als je het niet zo goed kunt. “Ook dan is het goed voor je motoriek en goed ter voorbereiding op de middelbare school. Daar heb je het namelijk ook. Misschien kom je er dan ook wel achter dat je het wél leuk vindt.”
Stage
Isabelle gaat wekelijks naar haar leerlingen in Den Bosch, maar laatst gingen er ook twee schoolkinderen mee met haar naar Avans in Breda. Dat gebeurde in het kader van een ‘stage’, die de kinderen op de basisschool moesten volgen. “Dat waren twee kinderen van tien die later heel graag iets met kunst willen doen, dus ze wilden graag een dagje met mij mee. Dat was echt heel leuk”, vertelt ze stralend. “Ze gingen met de trein met me mee naar Avans en hadden hun hele rugzak volgestopt met allerlei potloden, die ze trots aan mijn studiegenoten lieten zien. Ze keken hun ogen uit, zo tussen allemaal volwassenen!”
Of de kunststudent later ook fulltime als juf voor de klas wil staan, dat weet ze nog niet. Misschien ooit voor erbij. “Het liefst word ik kinderboekenillustrator. Vorig jaar heb ik in Helmond al mijn eerste boek uitgebracht. Lezen vind ik heel leuk, dus om dat te combineren met mijn werk lijkt me mooi.”
Punt. Of had jij nog wat?