Wat doe je als je kano omslaat en je in een wilde rivier valt? Hoe houd je een groep bij elkaar en stippel je de beste route uit? Tijdens de minor Outdoor Leadership aan de University of South-Eastern Norway in Noorwegen leerde Annabel van der Pol het antwoord op deze vragen en maakte ze kennis met friluftsliv: de kunst van het buitenleven.
De student Ondernemerschap & Retail Management liep er zelfs een half jaar studievertraging voor op, zó graag wilde ze naar het Scandinavische land voor de avontuurlijke minor. En een saillant detail: Annabel had van tevoren nog nooit gekampeerd.
Hoe kwam je erop om je in te schrijven voor deze minor?
“Ik wilde graag naar het buitenland en vind de relaxte sfeer in Scandinavië fantastisch. Noorwegen heeft ruige berggebieden en wilde landschappen. Toen ik deze minor vond, twijfelde ik wel even. ‘Past dit echt bij mij?’ Je moet een opleiding hebben gevolgd op het gebied van buitenleven of leiderschap. Nou dat heb ik niet… ik had zelfs nog nooit gekampeerd. Maar ik schreef me toch in en mocht beginnen!”
Wat voor lessen kreeg je?
“De minor is praktijkgeoriënteerd. We kregen les over groepsprocessen en leiderschap, maar ook over ecologische vraagstukken. En natuurlijk over de theoretische kant van het hiken, kanoën en zeilen. Maar we trokken vooral veel de natuur in. We startten met een kanotrip van vijf dagen en daarna volgde een vierdaagse hike. Op zo’n tocht loop je niet over trails, maar vind je zelf je weg, dus dat is best een uitdaging. Fysiek, maar ook om de juiste route te vinden met behulp van kaart en kompas.
Als student moet je zelf de groep leiden en activiteiten opzetten voor onderweg. Wat je hebt geleerd over leiderschap breng je zo meteen in de praktijk.
Ook zeilden we zeven dagen op utility boats, een beetje vergelijkbaar met de vikingschepen. Ik vond het ook mooi om te leren over de zeecultuur die de Noren hebben. Noren eten uit de zee, dus dat deden wij ook. Ik weet nu veel van de historie van het land.”
Wat was het meest uitdagend?
“De laatste trip was ook meteen de lastigste: vijf dagen hiken en vijf dagen kanoën zónder docent. Je gaat met een nieuwe groep, dus binnen een week moet je elkaar leren kennen en plannen maken. Je moet de sfeer in de groep aanvoelen en je leiderschapsstijl daarop aanpassen. Heb je een fijne groep, dan neem je samen een beslissing. Bij een moeilijkere groep moet je besluiten efficiënt nemen en maak je de keuze zelf.”
Was het goed vol te houden?
“Qua uithoudingsvermogen zat het wel goed. Ik doe aan wielrennen en hardlopen. Toch was hiken op de berg best pittig. Eten, drinken, kleding, je kookstoof en slaapspullen: je moet het allemaal meenemen. Je rugzak weegt al snel zo’n 17 kilo.”
Het klinkt heel avontuurlijk!
“Dat is het zeker en op sommige momenten is het ook best spannend. Tijdens de laatste trip werd er ook weer gekanood. Dat is zwaar, omdat je als het water even ophoudt over land moet met de kano op je nek. We kwamen bij een stuk water met een flinke wave train, veel hoge golven achter elkaar. Met zijn zessen gingen we aan land om de rapid, het stuk dat we wilden varen, te scouten. Welke lijn gaan we varen? Gaan we met of zonder bepakking en wil iedereen er überhaupt doorheen? Dat bespreek je met elkaar. En we houden bepaalde veiligheidsmaatregelen aan. Zo hebben we altijd een rescue canoe bij de hand, met een lijn die je iemand toegooit die in het water valt.
Mijn maatje en ik besloten ervoor te gaan. Ik zat voorin de kano en hij achterin. Toen we eenmaal het wilde gedeelte van de rivier op stuurden, schrok ik me dood. De golven waren zo hoog. We werden onder water geduwd en de kano sloeg om. Dan slaat de schrik toe, want je ligt opeens in een wilde rivier. En koud dat het water was! Ik stak meteen mijn benen naar voren, zoals we tijdens de lessen hadden geleerd en kwam gelukkig snel weer boven. Dat was even spannend en op het moment mijn minst leuke ervaring, maar achteraf is het toch wel het mooiste verhaal!”
Zou je dit avontuur aan andere studenten aanraden?
“Zonder twijfel. Het is heel leuk om een gevoel te krijgen met het Noorse buitenleven en er wordt daar anders les gegeven. De keren dat ik in een lokaal zat, zijn op een hand te tellen. Lessen volgden we buiten onder een afdak bij een vuurkorf. En alle frilutsliv-studenten hebben een outdoorbroek aan naar school, dat is grappig om te zien.”
Wat heb je geleerd en gebruik je dat nu nog steeds?
“Vooral het leiderschapsgedeelte was voor mij heel leerzaam. Ik zag mezelf nooit als potentieel leider, maar op de tiendaagse trip moest ik er op de eerste dag meteen aan geloven. Ik vond het toen best lastig om mijn rol te pakken, omdat het tempo hoog lag en ik weinig energie over had. Toch kreeg ik goede feedback: ‘Jij hebt iets over je heen waardoor mensen naar je luisteren. Je moet zekerder zijn van jezelf.’ Dat vond ik leuk om te horen. Het gaf me een andere blik op mijn eigen mogelijkheden.”
Lijkt een managementfunctie je wat na deze minor?
“Een kantoorbaan is niets voor mij. Ik werk in een fietsenwinkel en zie mezelf in de toekomst best doorgroeien tot winkelmanager.”
Heb je nog een kampeerhack voor de lezers?
“Het klinkt gek, maar als het koud is ’s nachts, doe dan zo min mogelijk kleding aan in bed. Je slaapzak wordt warm door je lichaamswarmte en dat gaat beter zonder een laagje kleding. Bij je voeten kun je een donsjas in je slaapzak stoppen. Doordat de zak dan beter aansluit, krijg je geen koude tenen.”
Punt. Of had jij nog wat?