Hoe maak je een automatisch kratwisselsysteem dat lege kratten in de juiste positie brengt en volle automatisch afvoert naar een andere ‘verdieping’? Dat zochten tweedejaarsstudenten Werktuigbouwkunde het hele studiejaar uit. Hun eindresultaten presenteerden ze woensdag in Den Bosch.
Dat de studenten de presentaties niet als een verplicht nummer zien, blijkt wel wanneer de sorteermachine van groep A wordt aangesloten en werkt. In de ruimte bij de Techhal aan de Onderwijsboulevard klinkt dan een groot gejuich van alle tweedejaarsstudenten Werktuigbouwkunde, gevolgd door een applaus. En dat volgt ook bij de groepjes die erna komen.
Het hele jaar werkten studenten aan het maken van een automatisch kratwisselsysteem voor het fictieve bedrijf Het Betere Boutje en het bestaande Optimus Sorters, dat een gedeelte van de machine leverde. Aan de technische studenten werd gevraagd een systeem te ontwerpen dat een lege krat vanaf de aanvoerbaan in de juiste positie brengt en als de krat vol is, deze automatisch af te voeren naar de ondergelegen rollenbaan. De machines moeten een gewicht van zo’n twintig kilo kunnen tillen, hetzelfde gewicht waarmee ze kratten in fabrieken zoals die van Bol.com en Amazon vullen met pakketjes. Tijdens de presentaties vertelden studenten over hun machines en lieten ze zien of het ook werkte.
Leerzaam
”Ik ben blij dat het bij ons werkte. We hebben er hard aan gewerkt en het was best moeilijk”, vertelt Tycho Steuten na afloop van zijn presentatie wanneer zijn groepsgenoten bezig zijn met het demonteren van de machine. ”Les in besturing hadden we dit jaar niet zoveel, daar zat een uitdaging in. Het was vrij nieuwe stof, dat maakte het een erg leerzaam en leuk project.”
Zo min mogelijk onderdelen
Tycho en zijn groepsgenoten dachten tijdens het project goed na over de machine, het maakproces en de werking. Ze kwamen met het idee om zo min mogelijk onderdelen te gebruiken, wat hun docenten een creatieve vondst noemden. ”Zo heb je het minste risico dat iets niet werkt. En dat zag je bij ons ook: het mechanische gedeelte werkte helemaal. Ook is het nog eens het goedkoopst”, vertelt de Avansstudent. ”Al met al zijn we tevreden. We hebben er hard aan gewerkt. Er kunnen altijd dingen beter. Maar dat is iets voor de volgende keer.”
Ergonomisch
Aan het project doen zo’n 75 studenten mee, verdeeld over twaalf groepen. Gedurende het hele jaar werden ze al een aantal keer beoordeeld. Dat gebeurde onder andere op hun ontwerp, kostenplaatje, plan van aanpak, elektro, het programmeren en een risico-analyse. En nu op het totale plaatje. Projectleider en docent Alex Zehenpfenning benoemt de toegevoegde waarde van het project voor het werkveld, waar veel kratten nog handmatig op machines worden gezet. ”Dat is ergonomisch niet heel goed, de kratten zijn met twintig kilo aan pakketjes zwaar. De studenten automatiseren het met dit product”, aldus de Avansmedewerker, die ook zegt dat studenten een hoop hebben aan dit project. ”Bij veel projecten blijft het bij het ontwerpen van een machine, hier moeten ze het ook zelf maken. Daar leer je een hoop van, omdat je er vaak pas bij het bouwen achterkomt of je ontwerp goed is of niet.”
‘Bij veel projecten blijft het bij het ontwerpen van een machine, hier moeten ze het ook zelf maken’
-Alex Zehenpfenning
Kapot
Martijn van Driel, ook student Werktuigbouwkunde, ziet de presentaties ’s ochtends vanaf een afstandje aan. Zelf hoeft hij pas over een paar uur zijn eindproduct te laten zien. Maar dat niet alles werkt, weet hij nu al. ”Gisteren is er iets kapot gegaan. Het gewicht van twintig kilo in de kratten bleek te zwaar voor onze machine. Gelukkig werkte het daarvoor nog wel, en hebben we een filmpje gemaakt. Dus we hebben bewijs”, zegt hij lachend.
Interessant
Martijn vond het project dat bijna een heel collegejaar duurde pittig, maar net als de rest van de studenten wel leuk. Dat zat hem in het doel van het project: nadenken over automatisering. ”Dat vind ik een heel interessant onderwerp waarmee ik later misschien ook wel wil werken.”
Wat volgens de student Werktuigbouwkunde de sleutel tot succes was naar een geslaagd product, is volgens hem goede onderlinge communicatie. Zelf zat hij in een groepje waar dat goed ging, wat het werken makkelijker maakte. ”Het was leuk, maar ik ben wel blij dat het er nu opzit. Het was hard werken”, besluit hij.
Punt. Of had jij nog wat?