Keuzestress. Begrijp me niet verkeerd, ik vind de feestdagen altijd ontzettend gezellig! Maar het wordt ons niet makkelijk gemaakt. We hebben twee kerstdagen en we moeten langs bij mijn ouders, schoonouders, mijn opa, oma en dan stelt de vriendengroep ook nog voor om samen kerst te vieren. Oh, voor ik het vergeet, één van de twee kerstdagen moet je dan ook nog verplicht werken. Ik kan heel veel, maar deze race tegen de klok ga ik toch echt afleggen.
Mijn familie is mij echt heel veel waard, dus ik vraag altijd aan ons mam of zij opa en oma uit wil nodigen. Dan heb ik die allemaal al gehad. Dan speel ik eigenlijk nog een keer vals, dit probeer ik altijd op kerstavond te plannen. Zo heb ik meer speling. Kerstavond zit dus vol, eerste kerstdag ga ik werken dus dan zouden mijn schoonfamilie en vrienden op tweede kerstdag moeten. Maar eigenlijk zou ik ook bij beide wel willen blijven eten, dus dat is ook geen optie.
Om alle vrede met mijn schoonfamilie te bewaren gaan we dan toch maar die kant op, dat is overigens 45 minuten rijden. Het is dus ook niet echt om de hoek te noemen. Vaak komt het wel goed wat betreft de vriendengroep, iedereen heeft namelijk hetzelfde probleem.
Wanneer we dan bij de familie zijn aangeschoven aan tafel (gelukkig maakt mama het kerstdiner, anders had ik nog meer keuzestress) krijg je elk jaar weer dezelfde vragen. ‘Wanneer gaan jullie nu samenwonen? ‘Hoe zit het met je studie?’ en ‘Heb je al een baan?’. Elk jaar weer hetzelfde liedje en ook elk jaar dezelfde antwoorden. Gelukkig kan ik er soms onderuit komen. Mijn ultieme tip: vraag eerder aan je familie hoe het met hen is dan dat zij deze vragen aan jou kunnen stellen. Je moet dan wel verplicht luisteren, maar je vertelt zelf in ieder geval niet hetzelfde verhaal als vorig jaar.
Veel succes, veel plezier, fijne feestdagen!
Punt. Of had jij nog wat?