Aan zo’n vierduizend studenten gaf Karel de Winter (67) les en hij begeleidde bijna vierhonderd afstudeeronderzoeken. Maar dat is binnenkort voorgoed verleden tijd: de docent, die lesgaf bij de opleiding Verpleegkunde in Breda, gaat met pensioen.
Met een schriftje met daarop aantekeningen loopt Verpleegkunde-docent Karel de Winter de redactie van Punt op. Duidelijk voorbereid op het interview, want in de tijd dat hij bij Avans werkte heeft hij naar eigen zeggen veel gezien en gedaan. Wat hij ook heeft meegenomen: een interview uit 1997 in Impuls, de voorloper van Punt, ten tijden dat Avans nog Hogeschool West-Brabant was. “Ik werd geïnterviewd aan het begin van mijn carrière vanwege de bergsport die ik graag beoefen. Met dit interview aan het einde van mijn werkende leven is het cirkeltje rond”, zegt de docent trots.
Hoe ben je bij Avans terechtgekomen?
“35 jaar geleden ben ik bij de hogeschool West-Brabant gestart met het geven van gastlessen. Toen werkte ik nog in het Fransiscus Ziekenhuis in Roosendaal. Ik vond het leuk om de praktijk met de theorie te combineren. Na een tijd vroeg de directie van de hogeschool of ik docent wilde worden.”
35 jaar is een lange tijd. Wat heb je in die jaren allemaal gedaan?
De Winter kijkt even op zijn spiekbriefje. “Als je het ergens leuk en goed hebt, dan blijf je en houd je het zoveel jaren vol. En dat had ik bij Avans. Ik heb een hele hoop gedaan: ik vermoed dat ik zo’n vierduizend studenten lesgaf, was tien jaar betrokken bij de masteropleiding Verpleegkundig Specialist, zat twaalf jaar in de curriculumcommissie en ik hield me bezig met internationalisering. Ook begeleidde ik studenten met hun afstudeerprojecten en maakte ik acht jaar geleden uiteindelijk de overstap van voltijd naar deeltijd. Misschien vergeet ik nu nog wat…”
Over de curriculumcommissie gesproken. Hoeveel curriculumwijzigingen heb je in al die tijd meegemaakt?
“Zes in totaal. Nu de zevende eraan komt – Ambitie2025 – zwaai ik af.”
Bewust?
“Ik vind het goed zo. Door de jaren heen heb ik het onderwijs vaak zien veranderen. Dat is goed, want het moet blijven aansluiten op wat er in de maatschappij gebeurt. Je speelt daar als opleiding graag op in. Maar soms gaat het iets te snel en is er geen mogelijkheid om te verdiepen. Zo’n vernieuwing mag daarom trager gaan”
Kun je daar een voorbeeld van geven?
“Neem bijvoorbeeld de week van de palliatieve zorg. In het kader van internationalisering werd dat georganiseerd door zes hogescholen in Europa en vond het plaats in Oostenrijk. Dat duurde een week lang, nu wordt er een soortgelijk iets georganiseerd, maar duurt het dan maar één dag.”
Heb je, naast dat je het onderwijs hebt zien veranderen, ook de student zien veranderen?
“Studenten zijn in de loop der jaren mondiger geworden. Dat is niet erg, juist niet zelfs. Docenten blijven daardoor up-to-date. Niet alleen de student maar ook de omgang met de student is veranderd. Er zijn dingen die je je ‘vroeger’ kon permitteren. Als ik een scriptie nakeek waarin op pagina één al meerdere spelfouten instonden, maakte ik een kanttekening waarin stond dat mijn zoontje van acht dat wel correct schreef. Toen kreeg je gelijk van de student, nu voelt de student zich gekleineerd. De cultuur is veranderd.”
Ben je daardoor anders gaan lesgeven?
“Je moet de boodschap blijven doorgeven, maar op een andere manier. Toen studenten laptops mee naar school gingen nemen, was het de kunst om deze op een didactische manier in de collegezaal in te zetten. Doe je dat niet, dan gaan ze gamen of shoppen op Zalando.”
Sommige oud-studenten die je in de klas hebt gehad, zijn nu je collega’s. Bijzonder!
“Ja, dat is bijzonder. Je kent elkaar al, maar nog niet op professioneel gebied. Ik heb altijd veel waardering vanuit hen gevoeld.”
Dit zeggen oud-studenten en nu collega’s over hem…
Gino van Damme: “Karel weet op bijzonder energieke manier lesstof over te brengen aan studenten. Dat zag ik als zijn student, maar later ook als zijn collega. Hij is eigenzinnig in zijn doen en laten. Als een onderwijsvernieuwing niet helemaal zijn ding was en hij een ander idee had bij ‘goed onderwijs’, dan doet hij het op zijn eigen manier. Al sinds ik bij Avans werk (inmiddels tien jaar) zegt Karel: ‘Ik ga bijna met pensioen’, en nu is het dan echt zover, dat gun ik hem.”
Carola Bastiaansen en Sanne van Baal: “Wij zijn samen afgestudeerd onder begeleiding van Karel. Drie jaar later werden we collega’s van hem maar vaak als we hem tegenkomen, verwart hij ons met elkaar”, vertellen de twee lachend. Op het hoge cijfer dat zij haalden tijdens het afstuderen (een 9,2), kijken ze ook met een goed gevoel terug. “Karel was enthousiast over onze scriptie en het cijfer dat we behaalden. Hij heeft het uitgeprint, ingebonden en het heeft nog een aantal jaar op zijn plank gelegen. Karel was nog enthousiaster en blijer dan wij met het cijfer.” Wat Carola en Sanne Karel nog toewensen? “Cliché, maar waar: geniet van het leven met je gezin, de kleinkinderen en de tijd voor jezelf.”
En dan nu: met pensioen. Hoe ga je dat invullen?
“Ik doe nog steeds graag aan bergsport dus ik heb al twee huttentochten in de agenda staan. Daarnaast ben ik actief in het verenigingsleven, ik ben secretaris bij het schuttersgilde. Én ik heb zeven hele leuke kleinkinderen waar ik al jaren op oppas op de maandag. Van hen ga ik extra genieten.”
Carla Nijlunsing
Dag Karel, Wat is Avans toch groot! Wat een mooi verhaal heb je geschreven en wat zou het fijn zijn om dit eens uit te wisselen .We hadden je graag ook eens gezien bij onze 55 plus infodagen. MIsschine kan dat nog eens? - zie sharepoint vitaliteit.