Mijn laatste column over het schuren van de langstudeerboete haalde 66 views. Dat is mager; zelfs met dat ene hoorcollege dat ik ooit gaf bij de opleiding Communicatie bereikte ik nog meer mensen met mijn boodschap over het schrijven van content (en hoe leuk dat is!).
Sinds Avans een nieuwe portal heeft, is de website van Punt haast onvindbaar geworden. Voorheen kon je iemand met een aantrekkelijke kop nieuwsgierig maken, je tekst in trekken, maar dat werkt nu helaas niet meer.
Ik ben een schrijver en een schrijver wil gelezen worden. Het liefst door honderden, liever nog duizenden lezers.
Terwijl…
Soms is het prima als je je tekst voor een kleinere groep schrijft, zoals een Sinterklaasgedicht (voor één persoon). Of wat dacht je van je afstudeerscriptie. Die wordt gelezen door je bedrijfs- en afstudeerbegeleider, je tweede beoordelaar en, als je geluk hebt, iemand uit het werkveld. Werk je jezelf een half jaar lang de tandjes… lezen maar liefst vier (!) mensen jouw noeste arbeid.
Best treurig.
Zo is het ook met het maken van content op social media. Soms zien mensen je boodschap en haal je tientallen likes, dan weer bijna niets.
Met stagiairs van het Urban Living Lab Breda hadden we er laatst een discussie over, want wat is eigenlijk meer waard: views, likes of reacties? Mensen die een bericht doorsturen, bewaren of iemand taggen zo van ‘dit moet je lezen, dit is interessant voor jou’? Of juist iemand die je in real life op jouw bijdrage aanspreekt?
‘Wat is eigenlijk meer waard: views, likes of reacties?’
We kwamen er niet uit. Er zijn namelijk ook nog mensen die op alles een duimpje of een hartje geven, ongeacht van wat ze ervan vonden. Zo van: ik heb het gezien.
En dan heb je nog die mensen die zelf geen content maken, maar ChatGPT aan het werk zetten. Die een paar prompts invoeren waar dan een aardig tekstje uit komt en zo dus zorgen voor de diarree aan woorden op internet waardoor niemand tijd heeft om alles te lezen.
Misschien moet ik er dus anders naar kijken. Want als ik ergens mijn best voor heb gedaan, als ik ergens mijn ziel en zaligheid in heb gelegd, dan is dat genoeg. Ik schrijf omdat het léúk is.
En toch… de schrijver in mij, a.k.a. mijn ego, wil gelezen worden.
Net als duizenden andere Nederlanders. Het schijnt zo te zijn dat in Nederland 1 miljoen mensen ooit een boek willen schrijven en dus ook ooit gelezen willen worden.
Zijn er eigenlijk überhaupt wel zoveel lezers beschikbaar?
Nu zag ik deze week iets leuks: Meryl, oud-student Communicatie, heeft sinds kort een podcast ‘In het licht van de lezer’. Volgens mij zat Meryl trouwens toen bij dat ene hoorcollege dat ik gaf over het schrijven van content – ik weet niet of die boodschap is aangekomen. Nu kletst ze in de podcast met een vriendin over boeken. En het mooie is dat ze mensen willen inspireren om meer te lezen!
Ik zou zeggen: ga zo door Meryl! Ga ik weer wat schrijven.
Inge Duine is Avansmedewerker en oud-docent
Oproep
Punt is op zoek naar een nieuwe docentcolumnist. Ben jij een Avansdocent met een duidelijke mening en een vlotte pen? We horen graag van je. Mail naar punt@avans.nl.
Punt. Of had jij nog wat?