Wat als je kon kiezen voor een utopische wereld, door alleen een paar pagina’s aan vaag omschreven voorwaarden te accepteren? En hoe zou de wereld eruitzien als je kennis naar je brein kon uploaden? Tweedejaarsstudenten Communication & Multimedia Design (CMD) werkten de afgelopen tien weken aan futuristische werelden met een donker randje. “Black Mirror was voor ons een grote inspiratiebron”, vertelt één van hen.
De sfeer is ontspannen in de grote ruimte waar CMD’ers hun 24 fictieve werelden presenteren. Dat komt omdat de meeste aanwezige studenten hun beoordeling al hebben ontvangen. Het neemt niet weg dat ze enthousiast zijn over het eindresultaat. Ze buitelen bijna over elkaar heen om hun verhaal te doen.
Virtuele wereld
Eén van die vlijtige studenten is Sharifa. Zij ontwierp met haar groep een virtuele wereld: Quasi-Eden, als oplossing voor een planeet die overbevolkt raakt. Maar, zoals de naam al verklapt, is deze wereld niet helemaal perfect. “Black Mirror was voor ons een grote inspiratiebron”, vertelt ze. De Netflixserie schetst een beeld van een door technologie overheerste toekomst. „De echte wereld wordt ook steeds gekker”, meent Sharifa. Om in Quasi-Eden te wonen, moet je voorwaarden accepteren. De kleine letters lezen sommige mensen niet goed. Sharifa: “De bewoners van de aarde die het ongelukkist zijn, trappen daardoor in de val van Quasi-Eden. Ze ontsnappen aan de sleur van hun leven, maar leveren daarmee ook hun vrijheid en hun persoonlijke data in.”
Hutje op de hei
Veel mensen hebben het gevoel in de val te zitten en op de automatische piloot te leven. De term wonen in een hutje op de hei komt steeds vaker voorbij. “Het is pure nostalgie”, denkt student Noah. “In de toekomst zullen meer mensen genoeg krijgen van technologie.” Noah ontwierp met zijn groep de wereld Maasland. “Eigenlijk is het een groot, ommuurd dorp, omringd door kapitalisitsche steden waar technologie versmolten is het met het dagelijks bestaan. Op een dag komt een van de inwoners van Maasland in aanraking met die buitenwereld. Ze ontmoet een robot en vertrouwt hem blindelings. Dan blijkt dat die robot niet onschuldig is.” Wat Noah het tofst vond aan het project vertelt hij maar al te graag. “Ik heb nog nooit zo intesief samengewerkt met groepsgenoten. Je krijgt echt een band met elkaar en sleept elkaar door de meest stressvolle momenten heen. De groepsdynamiek was bij ons zo goed. Daar heb ik de meeste lol in gehad.”
Kennis uploaden
Naast Maasland staat het ontwerp van vijf andere studenten. “Onze wereld is losjes gebaseerd op de huidge prestatiesamenleving. De waarde van mensen wordt bepaald door hun intelligentie”, vertelt student Julia. In Sciencia draait het allemaal om kennis. Je legt een test af. Als je slaagt, dan mag je kennis over jouw favoriete onderwerpen of vakgebieden gratis uploaden naar je hersenen. Zak je voor de test, dan leef je aan de rafelranden van de maatschappij. “Het gaat om omhoog klimmen. Kennis is macht”, zegt Julia.
Voor de groep is de positieve beoordeling van Sciencia de kroon op het werk. Maker Jazid: “We hebben zelfs in de kerstvakantie keihard gewerkt. Natuurlijk zit je er op momenten bijna doorheen, maar als je klaar bent en waardering van docenten krijgt, dan denk je damn, het was het allemaal waard.”
In totaal zijn er 24 fictieve werelden. Docenten kiezen er uiteindelijk zes uit, die de studenten in februari mogen presenteren aan Philips Lighting. Dat Philips betrokken was als opdrachtgever, heeft studenten flink aangespoord om hun best te doen. Sharifa: “Ik denk dat de meesten hier alles hebben gegeven. Het is anders dan een schoolopdracht als er zo’n grote naam bij betrokken is.”
Punt. Of had jij nog wat?