Laksheid kost student cruciaal studiepunt

Een eerstejaarsstudent Accountancy haalt in haar eerste jaar 51 punten van de verplichte 52. Vanwege een negatief bindend studieadvies moet ze de opleiding verlaten, maar daar is de student het niet mee eens. Ze stapt naar het College van Beroep voor de Examens (COBEX).

De examencommissie vindt het niet gek dat de student haar vakken niet heeft gehaald, ze miste bijna al haar hoorcolleges. Volgens de student was er een goede reden om niet op te komen dagen: ‘Ik vond de colleges vreselijk. De docent kon absoluut niets uitleggen. Ik heb dit wel aangegeven, maar er kwam geen oplossing. Ik heb toen besloten dat ik niet meer naar de lessen zou gaan. Met thuisstudie zou ik het ook wel halen.’

Wel of niet doorverwezen?
Dat vindt het COBEX vreemd: ‘Je hebt het dus duidelijk niet gehaald. Waar zit het hem dan in?’ In haar verweerschrift haalt de student aan dat ze last heeft van dyslexie. Dat is voor de examencommissie nieuwe informatie. Volgens hen zou haar SLB-er haar doorwezen hebben naar een decaan als deze informatie tijdig naar voren was gekomen en zouden er speciale maatregelen voor haar getroffen zijn.

De student kan zich niet herinneren ooit doorverwezen te zijn naar een decaan door haar SLB-er. Wel zou ze er tijdens haar intakegesprek op gewezen zijn. ‘Dat zou kunnen. Dat weet ik niet meer. Ik heb het er tijdens mijn SLB-gesprekken wel over gehad, maar ik dacht dat ik het zelf wel zou redden.’

Eigen verantwoordelijkheid
Het COBEX vraagt zich af of de SLB-er niet meer achter de student aan had moeten zitten om haar te helpen. De examencommissie vindt dat niet: ‘Voordat we een bindend studieadvies geven, gaan we altijd bij de decaan na of er misschien iets aan de hand is waarom de student zijn punten niet heeft gehaald. De verantwoordelijkheid ligt bij de student zelf om dit op tijd te melden. Daarbij heeft de decaan de student twee keer uitgenodigd voor een gesprek en daar is geen respons op gekomen.’

De student geeft toe dat ze zelf misschien wat laks is geweest. ‘Ik dacht dat het me niet veel zou opleveren om het nog eens te melden.’ Het COBEX vraagt zich af wat de student graag had willen zien als haar dyslexie wel bekend was geweest. ‘Meer tijd voor mijn tentamens.’

Extra tijd was niet nodig
Ook daar zet het COBEX haar vraagtekens bij. ‘Als we de presentielijsten van je tentamens er bij pakken, zien we dat je altijd eerder weg bent gegaan tijdens je tentamen. Je bent nooit tot het eind blijven zitten. Het lijkt er op dat je geen extra tijd nodig hebt gehad.’ Volgens de student ging ze juist extra snel werken, omdat ze bang was tijd te kort te komen. Het COBEX wil nog één keer weten waarom de student de dyslexie nooit eerder heeft aangekaart. ‘Ik dacht dat ik het wel alleen zou kunnen,’ is het laatste antwoord van de student Accountancy.

Het COBEX wendt zich tot de examencommissie: ‘Is het echt zo erg als een student zijn dyslexie in een laat stadium meldt? Waarom is de examencommissie zo hard? De dyslexie is aangetoond. Is er geen coulanceregeling?’

Laks en gemakzuchtig
De examencommissie vindt dat er genoeg ruimte is geweest om de dyslexie aan te geven. ‘Wij hebben strakke richtlijnen. Daarbij valt aan te tonen dat de student geen gebruik heeft gemaakt van de hoorcolleges en daardoor dus haar vakken niet gehaald heeft.’

Ook de SLB-er voegt daar aan toe: ‘De afwezigheid heeft haar de nek gekost. Ze heeft het thuis studeren onderschat. Ze kan het wel, ze heeft er de hersenen voor, maar ze is ook laks en gemakzuchtig geweest. Ik heb haar meerdere malen aangegeven dat ze beter wél naar de lessen kon komen, maar het is haar verantwoordelijkheid. We zitten niet meer op de middelbare school.’

Wie zijn vingers brandt…
Het COBEX vindt dat er genoeg onderzocht is. ‘Het is je goed recht om niet naar college te gaan, maar je moet nu op de blaren zitten.’ Het verzoek van de student wordt ongegrond verklaard en ze moet de opleiding verlaten. Het COBEX wil studenten op het hart drukken om eventuele bijzondere omstandigheden toch écht op tijd te melden. ‘Wij kunnen nu niets meer repareren.’