Indonesië wordt al meer dan een maand geteisterd door aardbevingen en naschokken. Dit weekend vielen er duizenden doden door de laatste aardbeving en de daaropvolgende tsunami op Sulawesi en Sumba. Avansstudent Joëlle van de Veen maakte een maand geleden nog de aardbevingen (7.1 op de schaal van Richter) op buureiland Lombok mee: “Het is het heftigste dat ik ooit in mijn leven heb meegemaakt.”
“Het gevoel en de angst is onbeschrijfelijk. Iedereen is doodsbang, ontzettend verdrietig en er hangt een hele sombere sfeer. Mensen zijn compleet getraumatiseerd”, blikt Joelle, student Business Innovation in Den Bosch, terug op de hevige aardbevingen op Lombok deze zomer. Samen met haar vriend reisde ze een maand lang door Indonesië toen het land werd opgeschrikt. Terug in Nederland besloten ze geld in te zamelen om de lokale bevolking te helpen aan eerste levensmiddelen.
Puinhoop
“Alles was kapot, hele huizen en gebouwen zijn ingestort. Het was net of er een bomaanslag in het noorden en oosten van Lombok is geweest. Letterlijk álles was kapot. De wegen, de natuur, de huizen. Het epicentrum van de aardbeving bevond zich op twee kilometer afstand van ons.” Bij terugkomst in Nederland besloten zij en haar vriend geld in te zamelen en direct te storten naar twee vrienden daar.
‘Het was net of er een bomaanslag in het noorden en oosten van Lombok is geweest’
“Zij gaven aan dat zij schoon drinkwater, eten, dekens, kleding en tenten nodig hebben om te overleven. We hebben uitgezocht hoe en wat en het duurt weken voordat het aankomt én het is ontzettend duur én zeer gecompliceerd. We hebben toen afgesproken dat we zoveel mogelijk geld voor ze in zouden zamelen zodat ze zelf op de markt de benodigdheden kunnen kopen die zij nodig hebben. Dit hebben zij inmiddels gedaan.”
Ravage
Het hoogte punt van hun reis had de beklimming van de Rinjani vulkaan (3726m) moeten worden. Dat liep anders, door de eerste beving in juli: “De volledige trekking was niet meer mogelijk door de schade van de aardbeving. We kregen de soft Rinjani trekking door lagergelegen gebied aangeboden als alternatief.” Zo kwamen ze op zondagmiddag aan in Sembalun, aan de voet van Mount Rinjani.
‘Er hing een hele verdrietige sfeer in het dorp’
“De soft trekking zou op maandag starten. Rond zes aten we wat in het hotel en vervolgens zijn mijn vriend en ik een wandeling door het dorp gaan maken. We waren erg benieuwd naar de ravage van de eerste aardbeving dus wilden een kijkje nemen. Er hing een hele verdrietige sfeer in het dorp. Militaire kampen en redding tenten waren opgebouwd en een aantal mensen sliepen in tenten. We besloten om terug te gaan naar het hotel omdat we ons er niet goed bij voelden. We sloten onze kamer af met de sleutel en besloten om 30seconds te spelen in bed.”
De aardbeving
“Eruit!! Eruit!! We moeten eruit!!” schreeuwde mijn vriend rond kwart voor acht. “De elektriciteit knalde eruit en alles begon echt kanonhard heen en weer te schudden. In paniek vloog ik uit bed, maar omdat alles zo hevig heen en weer schudde, we sokken aanhadden en de vloer spekglad was, vlogen we alle kanten op. Toen we ein-de-lijk bij de deur aankwamen kregen we vanwege de paniek de deur niet geopend. Na flink sukkelen ging de deur open en zijn we weggerend. Toen we veilig waren zijn we huilend op het gras neergeploft. Wat hebben we nou weer meegemaakt, ging er door ons heen.”
‘Eruit!! Eruit!! We moeten eruit!!’
Door het hele gebergte hoorden we allerlei verschillende sirenes door elkaar heen. Ik denk dat het wel twintig verschillende waren. Zo’n naar geluid. Ook werd alles heel stoffig en de lucht werd waziger. Dit was het zand van de Rinjani vulkaan wat door de aardverschuivingen naar beneden kwam. Toen alles wat rustiger was heeft het hotelpersoneel een tentenkamp opgebouwd voor ons en nog twee andere Nederlanders. Hier hebben we vervolgens twee nachten in geslapen omdat we Lombok niet konden verlaten.
We hebben nog zeker meer dan vijftig naschokken gevoeld, soms bijna even heftig als een volwaardige aardbeving. Alle elektriciteit was kapot en er was dus geen verbinding om een vlucht of iets dergelijks te boeken. Ook hadden we nauwelijks contact met onze familieleden in Nederland. We hebben kunnen laten weten dat we veilig waren, maar verder hebben zij in erg veel onzekerheid gezeten.
Punt. Of had jij nog wat?