Gigantische protesten Hongkong: vragen beantwoord door Avansstudent Kin Ho die meeliep

In Hongkong gaan sinds begin juni massaal mensen de straat op, in actie tegen een omstreden uitleveringswet. Deze zou het mogelijk maken om verdachten uit Hongkong uit te leveren aan China. Hongkongers vrezen voor hun vrijheid. Avansstudent Kin Ho Cheung was afgelopen weekend in Hongkong aanwezig, tegelijk met het grootste protest tot nu toe.  

In het kort:
Hongkong was een Britse kolonie en is in 1997 teruggegeven aan China, maar heeft sindsdien een autonome status met een eigen rechtssysteem.

Volgens regeringsleider van Hongkong Carrie Lam moet de nieuwe wet voorkomen dat Chinese criminelen zich schuil kunnen houden in Hongkong.

Veel inwoners zien de rest van China als een totaal andere wereld. Ze vrezen dat de uitleveringswet het eigen democratische rechtssysteem zal ondermijnen.

Is de angst van de betogers voor deze nieuwe wet gegrond?
“Ja, zeker! Door de extradition law zijn veel inwoners bang om gevaar te lopen. Mainland China zegt wel dat het alleen voor criminelen is. De inwoners uit Hongkong zijn bang dat ze onterecht uitgeleverd kunnen worden aan China.

Sinds 1997 geldt er voor vijftig jaar een ‘één land, twee systemen’-principe, wat onder meer het rechtssysteem en de persvrijheid in bescherming neemt. Mensen zijn bang dat na die 50 jaar veel gaat veranderen en zien deze wet als een eerste stap van China om Hongkong in te lijven. De Hongkongers zijn bang voor het inperken of verliezen van hun vrijheden.

In 1997 werd Hongkong een soort van overhandigd aan China, op dat moment zijn er al redelijk veel mensen geëmigreerd. Iets wat door deze wet ook veel mensen van plan zijn. Wat erg beangstigend en zorgwekkend is in mijn ogen.”

Jij was zondag bij de grootste betoging tot nu toe.
“Momenteel loop ik stage in Guangzhou (China) en ga ik elke maand naar Hongkong voor een visumverlenging. Mijn roots liggen in Hongkong en ik zie de regio als mijn tweede thuis. Toen ik zaterdagochtend aan kwam in Hongkong kreeg ik direct een flyer van het protest in mijn handen gedrukt van een leeftijdsgenoot. Verder probeerden vreemden mij te informeren via Air Drop (soort van bluethooth voor iPhone). Ik ontving afbeeldingen met informatie over de protesten en de planning.

Tijdens de protesten droegen de demonstranten een zwart shirt, dat staat voor de woede richting regeringsleider Carrie Lam. Samen met een wit strikje, dat staat voor vrijheid. Ik sta achter de demonstranten en droeg ook een zwart shirt.

Hongkong is 37 keer zo klein als Nederland en zondag waren er rond de 2 miljoen mensen op de been. Dat is 28.5 procent van de bevolking! Mijn ouders adviseerden mij het district waar de protesten zijn te vermijden. Tijdens de eerste protestdag trad de politie redelijk gewelddadig op. Vanuit mijn perspectief denk ik dat het komt omdat de politie niet echt wist hoe ze moesten reageren en bang waren voor een soortgelijke umbrella movement tafereel. Vanuit mijn perspectief, en van mijn vrienden uit Hongkong die ook aanwezig waren, ging het er verder totaal niet gewelddadig aan toe gaan.

Door mijn achtergrond voel ik me verplicht om deel te nemen aan de protesten. Zelf heb ik er familie en vrienden wonen. En zodat de volgende generatie nog in vrijheid kan leven. Ik nam ook deel voor mijn vrienden en mede-Hongkongers die niet konden. Ik denk dat als ik niet was gegaan, ik er later zeker spijt van zou kunnen krijgen.

Ook op maandag was ik aanwezig, vanaf Tamar Park waar Joshua Wong, ook de aanjager van de umbrella protesten in 2014, het protestgebied betrad na zijn vrijlating uit de gevangenis. Hier werd hij heel warm onthaald. Wat hij en andere demonstraten zeiden tijdens hun speech, raakte me. Ik voelde oprecht dezelfde woede, pijn, angst en het verdriet van de bewoners.”

Op jouw foto’s zie je vooral scholieren en studenten?
“Op zich is de leeftijd vrij gevarieerd. Ik zag een groot aantal oudere volwassenen, maar inderdaad bestaat de meerderheid uit scholieren, studenten en mensen onder de 35.

Sommige ouderen in Hongkong denken: laat China hun gang gaan met wat ze willen. Ook een taxichauffeur zei: het beste kunnen ze gewoon laten doen wat China wil en het laten gebeuren. Maar de jongeren zijn zich veel meer bewust van de vrijheid die ze hebben en de manier waarop zij leven. Zij zijn bang om dit te verliezen en betogen zodat zijzelf, maar ook de volgende generaties nog in vrijheid zou kunnen leven.”

Voelen Hongkongers en Chinezen zich verwant?
“De meeste Hongkongers niet. Persoonlijk identificeer ik mijzelf ook niet volledig als Chinees maar als een Hongkonger. Uit onderzoek is gebleken dat slechts 4,1 procent van de volwassenen tot en met 29 jaar in Hongkong zich als volledig Chinees identificeert. In Hongkong heerst er bijvoorbeeld een andere cultuur, kennen ze een ander politieke systeem, munteenheid, normen en waarden en wordt er  Kantonees gesproken. Hongkong versus China is vergelijkbaar met Taiwan, dat zichzelf ook niet (volledig) identificeert als China.

Andersom beschouwen de mainland Chinezen Hongkongers wel als Chinezen. Ze vinden Hongkong onderdeel van China. Zoals dat het geval was voor de Britse kolonisatie. Binnenlandse Chinezen vinden dat het altijd al een deel van China was en hoort te blijven.

Persoonlijk merk ik de westerse invloed van de kolonisatie. Sommige mensen die vrijwel niks van Hongkong weten, denken dat de regio hetzelfde is als mainland China. Maar ik zie zodra ik in Hongkong ben direct het verschil.”

Jij loopt stage in China, wordt er daar veel aandacht aan besteed?
“De meeste Chinese inwoners zijn onwetend over de situatie of durven er niet echt over te praten. Door de censuur krijgen ze ook niet de realiteit mee. De overheid monitort gestuurde berichten en internetactiviteiten en mensen zijn bang voor consequenties.

Veel social media platformen en websites zijn geblokkeerd door de overheid uit angst dat Chinezen geïnspireerd kunnen raken, of kritiek leveren. Ook uit angst voor hetzelfde als tijdens het Tiannamen protest in Beijing waarbij veel doden vielen.

Chinezen zelf begrijpen de demonstranten niet. Ik liet beeldmateriaal aan een mainlander zien en die schrok ervan en reageerde negatief. Maar zij kennen dit niet, de meesten kennen alleen het communisme waarin zij leven.”

Hoe blijf jij nog op de hoogte?
“Ik ben er elke dag mee bezig en heb veel contact met vrienden. Via een VPN verbinding kan ik social media platformen zoals Instagram, Facebook en YouTube gebruiken. En via het nieuws zoals de HK Free Press en de South China Morning Post. Vanuit de hele wereld zijn er journalisten: uit Amerika, Taiwan, Korea, Australië, Frankrijk en Engeland etc. Hongkong is namelijk een wereldstad en daarom besteden erg veel landen hier aandacht aan.

De protesten zijn nu al een week aan de gang en ik verwacht dat nog langer doorgaat. Na mijn stage zal ik nog drie weken in Hongkong zijn. Als de protesten dan nog gaande zijn, ben ik zeker van plan om weer deel te nemen.”